Category: ou testament

Posted on

Psalm 23: Die Here is my sekuriteitsmaatskappy ek voel veilig

Psalm 23 nooi jou om ‘n oomblik stil te staan by die hoop wat God gee. Mag Psalm 23 jou aandag ‘n oomblik vashou by al die fasette van God se troos en omgee, versorging en bewaring, redding en troos. Mag dit jou aanmoedig om opnuut te leef vanuit die hoop wat in jou is.

 

Raak bewus van al jou emosies wat in jou na vore kom vanoggend. Ontvang die frustrasie of speelsheid, woede of voortvarendheid, pyn of hoop. Nooi al die emosies in en praat met God daaroor vanoggend.

 

Psalms 23 is ‘n baie gewilde Psalm. Vir baie van ons is dit die Psalm waaraan ons eerste dink as ons Psalms dink, en dalk selfs die eerste verse as ons aan die Bybel dink. Psalm 23 het baie doen met metafore. ‘n Metafoor wys heen na iets meer. En twee beelde wat prominent in hierdie Psalm voorkom is die van herder en van gasheer.

 

Die ervare herder weet waar om die beste weiding in ‘n redelike onherbergsame landstreek te vind. Sy versadigde kudde vlei hulle dan neer in die groen gras van die veld. Kos moet ook aangevul word met water. Die herder bring sy kudde by ‘n plek waar hulle rustig kan drink sonder vrees vir wilde diere of ander gevare. Op hierdie manier word die lewenskrag van die uitgeputte skaap herstel. Selfs al lei die herder die skape op gevaarlike bergpaaie met hulle bedrieglike afgronde is daar geen vrees by die kudde nie. Die herder is immers daar. Sy stok, ‘n verdedigingswapen, en sy staf met die bekende krom punt, bring rustige sekerheid.

 

Hierdie metafoor beeld op ‘n onvergeetlike wyse die Goddelike sorg vir sy kinders uit. Die beelde van groen velde en rustige waters is pragtige beelde. Ons kan amper sê dat dit wil klink asof hierdie skape op ‘n permanente vakansie is saam met hierdie goeie herder. Hy gee hulle krag.

 

Die herder is die een wat genoeg kos gee, die een wat beskerm, die een wat lei, en ook die een wat onthaal. Wanneer hierdie herder onthaal word bekers tot die randjie toe vol gemaak, word daar lekker geëet, word daar gedans en gelag. Hierdie herder se goedheid word vir lank onthou, soos dáárdie Desember vakansie waarvan almal nou nog praat. Toe die hele familie bymekaar was, of toe ons net op ons eie was en rustig na die veld of see kon kyk terwyl die son sak.

 

Psalm 23 laat my aan vakansie dink. Aan ‘n plek waarheen ‘n mens kan gaan om battery te herlaai. ‘n Plek waar gerus kan word weg van die alledaagse geraas.

 

Verbeel jou jy bly in die besige Moederstad, met al haar verkeer en baie liggies wat weerkaats oor die swart swart see. Of verbeel jou jy is selfs net vir ‘n dag daar om inkopies te doen of ‘n belangrike afspraak het om na te kom. Besig. So besig. “Besig” het ‘n status woord geraak. In vandag se tye word woorde soos die van Psalm 23 al dowwer, al stiller. Wie het tyd om op hul groen-waterbeperkte-gras te sit saam met hul kinders? Wie het tyd om hul voete in hul swembad te dip, wat nog te sê van ‘n helder bergstroompie?

 

Ons het ‘n vakansie nodig, ons het tyd nodig, en daarom kom Psalm 23 vanoggend na ons elkeen in ‘n nuwe vorm:

 

1Die Here is my sekuriteitsmaatskappy

ek voel veilig.

2Hy laat my slaap onder my warm duvet.

By Hom is geen waterbeperkings of enige droogtes nie.

3Hy laat groei my gras.

 

Hy keer dat my bande bars.

Hy sorg dat Google Maps akkuraat is

tot die eer van sy Naam.

 

4Selfs al hou Bainskloofpas se draaie nie op nie,

sal ek nie bang wees nie,

want U is by my.

In u hande is ek veilig.

 

5U laat staan my om ‘n Karoo-plaas braaivleisvuur,

terwyl my vyande moet toekyk.

U ontvang my soos Jan Braai,

ek word oorlaai met rooiwyn, skaaptjoppies en aartappelslaai.

6U goedheid en liefde

sal lank by my bly

en ek sal tuis wees

in my huis, in U huis,

vir altyd.

 

Met vakansie is die Here jou getroue beskermer in die vorm van jou sekuriteitsmaatskappy.

Met vakansie is die Here jou betroubare leidsman in die vorm van jou slimfoon.

Met vakansie is die Here jou liefdevolle gasheer in die vorm jou braaivleisvuur.

 

Wanneer jy op pad is wil jou herder jou laat verstaan dat alles veilig is, jy ingesluit. Jou motor het sy Tracker. Jou versekering sal sorg vir enige skade, of dit nou aan jou motor is en of dit by die huis is, jy sal niks kort kom nie. Wat belangrik is dra jy saam met jou in jou hart en gedagtes. Jou herder sorg selfs dat daar na jou mediese toestand gekyk word sou jy iets oorkom op pad na jou waters van rus.

 

Die Here is jou getroue beskermer. Hy volg jou, Hy verseker jou van genoeg.

 

Wanneer jy op pad is wil jou herder jou ook nie laat verdwaal nie, daarom het Hy voorsien dat iemand slim Google Maps uitgedink het. Hy lei jou op die regte paaie, tot die eer van sy Naam.

 

Die Here is jou betroubare leidsman. Jy kan op sy leiding vertrou om by jou waters van rus uit te kom.

 

En wanneer jy uit die Kaap is, oor Bainskloof, en op pad na die Karoo waar jy om jou braaivleisvuur gaan staan is die Here ook daar. Hy ontvang jou in liefde, in die stille oopte, waar daar genoeg tyd en plek is om asem te kan haal. Nou stop die stad se gejaag eers. Nou raak jy rustig.

 

Luister.

Asem.

Ruik jy die stof, voel jy die klippe, sien jy al die vlamme uit die rook uit opstaan?

 

Ook daar is die Here. Hy is besig om vir jou ‘n tafeldoek in die wind oop te gooi. Die koeldrank en wyn word oopgemaak en op die tafel gepak. Genoeg glase wat blink in die namiddag son. Simba tjippies in hout bakkies. Tarentale wat raas in die verte en die vlamme staan al hoër. Die toeknyprooster word vol skaaptjoppies gepak, darem ‘n worsie ook. Dit raak skemer. Kerse dans in die wind terwyl messe en vurke in borde gesels. Die sterre knipoog. Jy is tuis. Jy het jou herder se kraal gevind. Rus, sy kussing is sag, sy duvet is warm, en more oggend vroeg sal Sy blikbeker met koffie vir jou wag.

 

Jy sal tuis wees, in Sy huis.

Die Here is jou herder,

Hy gee vir jou genoeg.

Hy laat jou rus.

Hy gee jou nuwe krag.

Hy wag vir jou!

So wanneer gaan jy vakansie hou?

Posted on

Jeremia 29: Tradisie verander, God nooit!

Sy maak die olie warm en braai een groot gekapte ui, bietjie gemmer, bietjie knoffel en ‘n appel vir omtrent vyf minute. Sy gooi die speserye by en hou aan met roer om te keer dat die speserye brand. Sy sit die maalvleis by, en met ‘n vurk druk sy dit bietjie vir bietjie uitmekaar sodat dit loskom. Vir so vyftien minute braai dit in die pan, waarna tamatie porieë bygegooi word en gekook word totdat die mengsel verdik het. Sy verhit die oond tot 180’C. Die vleismengsel sit sy oor in ‘n glasbak. Sy klits eiers saam met melk en gooi dit oor die vleismengsel. Bo op dit alles sit sy amandels en lourierblare en bak dit teen 180’C totdat dit goudbruin bo op is.

 

Gaan was julle hande! Kos is op die tafel. Dit reën buite. Sy stap deur die kombuisdeur en sit die warm bak Bobotie op die tafel neer, die stoom trek, en almal sien uit daarna om op te skep.

 

Huis. Dit is ‘n woord wat sterk emosie oproep, klanke, kleure, kosse, huis, ‘n plek waar jy veilig voel wanneer dinge rof gaan. Ons almal wil tuis voel, ‘n plek van liefde en gemak. Soms is huis ‘n bekende landskap, soms is huis in ‘n persoon. Die kerk kan ook soos huis voel.

 

In hierdie hoofstuk 29 fokus Jeremia op die verlange van ‘n huis wat vêr weg is, ‘n verlies van ‘huis’ het die identiteit van die Israeliete geskud. Hierdie gedeelte bied vredevolle vertroosting dat hierdie verlies van huis ‘n baie lang tyd gaan duur.

 

Verlede week het ons die aardbewing herdenk en hoe die Here die gemeenskap daardeur gedra het. Dink terug aan daardie tyd, hoe die geboue in stukke gelê het, hoe huise se mure geval het en vir almal gewys het wat daar binne aangaan. Dink terug aan hoe dit was om so blootgelê voor almal te wees, oop.

 

Die boek van Jeremia reflekteer oor die gebeure rondom die val van Jerusalem in 587 v.C. Hoe die Israeliete in twee groepe verdeel is; die elite, vers 1 sê vir ons “…die leiers van die ballinge, die priesters en die profete…” was weggevoer na Babilonië, en die armer mense het na Egipte gegaan as vlugtelinge of agtergebly en op die rommel gelewe. Hierdie gedeelte van hoofstuk 29 fokus op die groep wat weggevoer is na Babilonië, die elite groep. Hulle wat met geweld weggevoer is na ‘n ander land en daar moes werk as goedkoop arbeid.

Die Bybel wil vir ons wys dat die generasie wat weggevoer was verwag het dat die vlugtelingskap net ‘n kort tydjie sou duur. Beide Esegiël en Jeremia sê dat die vlugtelingskap ‘n gevolg is van die sondes van daardie spesifieke generasie, wat die vlugtelinge laat hoop het dat die vlugtelingskap die duur van ‘n generasie, of min of meer 20jaar, sal aanhou.

 

Soos wat die mense ouer geword het in Babilonië het hulle begin wonder hoekom die vlugtelingskap so lank duur. Die wat kinders was toe Jerusalem geval het is nou al volwassenes, wat nooit die glorie van hulle oorspronklike ‘huis’ geken het nie.

 

Onlangs, met al die vlugtelinge regoor Europa is daar studie gedoen wat wys dat terwyl die eerste generasie soos buitestaanders of inkommers voel in ‘n nuwe plek of ‘huis’, is dit ook so dat die tweede generasie begin deelwoord van die gemeenskap en ‘n hibriede identiteit begin vorm.

 

En dit is hoekom vandag eintlik ‘n goeie vorm van ‘n jeugdiens kan wees. Jeremia praat hier met die jongmense, die mense wat kinders was toe hulle getrek het, die wat hulle eie tradisies herinterpreteer in die lig van die nuwe kulturele agtergrond. Ons gaan tog nie, ons kan tog nie, nogsteeds dieselfde optree soos ons voorouers opgetree het toe hulle aan die Kaap van Storms aan wal gegaan het nie.

 

‘n Tweede generasie vlugtelinge, terwyl sommige tradisies van die huis behoue bly, raak ander stelselmatig verlore, merkers van identiteit vervaag, ons begin anders praat, aantrek, eet en na ander musiek te luister as ons voorgeslagte.

 

Assimilasie en hibriditeit veroorsaak gewoonlik spanning in ‘n gemeenskap, terwyl die ouer generasie bekommerd is oor die nuwe generasie wat hulle sin van identiteit verloor. ‘Huis’ word anders. Ons kan met reg vra, wat is ‘huis’ vir ‘n tweede of selfs ‘n derde generasie vlugtelinge of inkommers? Wat is ‘huis’ vir mense wat voorheen op ‘n ander plek gewoon het?

 

Die teks in Jeremia 29 ontbloot hierdie angstigheid rondom ‘huis’. Terwyl dit ‘huis’ as ‘n nuwe plek van woning definieer, hou dit ook vas aan die gedagte van ‘die ware huis’ in Judea. Die Here sê vir die ballinge dat hulle moet settle en vir hulle nuwe huise bou.

 

Die teks sê ook vir ons in vers 10 dat die vlugtelingskap 70jaar, 3.5 generasies, sal duur. Dit beteken dat wanneer Jerusalem herbou sal wees, dit die agterkleinkinders van die oorspronklike vlugtelinge sal wees wat terugkeer na hulle grond. Wie sal hulle wees? Hoe sal hulle aantrek? Wat sal hulle eet? Watter liedjies sal hulle sing?

 

Die FAK sangbundel het onlangs ‘n tweede volume gepubliseer. Nou sing Boerneef, Langenhoven, Kerkorrel, Kombuis, Kramer en Zoid almal saam. Die tyd staan nie stil nie, so ook nie musiek nie, die mense wil dans, ook op nuwe maniere.

 

Hierdie gedeelte in Jeremia 29 vra op watter punt raak vermenging van kultuur vernietiging van identiteit? En watter gedeeltes van die kultuur is aanpasbaar sonder dat identiteit as mense in verhouding met God bedreig word?

 

Wat ons hier lees is dat dit nie ongehoorsaamheid is om ten volle te vermeng in die ‘huis’ in die vreemde Babilonië nie. Die Here moedig vermenging aan. Hy sê dat land besit moet word, tuine geplant moet word, en dat selfs troues gehou moet word, en interessant genoeg word daar geen beperking geplaas op wie met wie mag trou nie… Daar moet selfs gewerk word vir die voordeel van die vreemde land. Die Here sê vir hierdie vervreemde Israeliete in Babilonië om model Babiloniërs te word.

 

Daar word gesê dat hulle verblyf 70jaar sal duur, hierdie kan ook net ‘n baie lang tyd bedoel. As ons kyk na hoe lank die 40jaar in die woestyn was sal ons sien dat hierdie 70jaar meer as 1.5 keer so lank is. Die Israeliete is in vir die langafstand, daar word geen vinnige redding gebied nie.

 

[blaai om]

 

Wat besonders is, is dat ons lees in vers 4 “So sê Ek, die Here die Almagtige, die God van Israel, vir al die ballinge wat Ek uit Jerusalem in ballingskap na Babel toe weggevoer het…” Die vreemdelingskap is deel van God se plan, dit is Sy plan. God het dus nie sy mense in Babilonië gaan verlaat nie, maar is steeds met hulle. Die Here gaan verder in vers 7 wanneer Hy sê “…bid tot My vir daardie stad…” Die Here luister intiem in tye van vreemdelingskap.

 

Met hierdie lees van die Bybel vra dit dat ons gaan kyk hoe ons omgaan met inkommers, met mense van ‘n anderse agtergrond as onsself, die mense wat ons nie altyd eerste wil deel maak van ons gemeenskap nie. Hoe reik ons uit na sulke mense? Jeremia vermy woorde soos inkommer, indringer en immigrant, en probeer dat ons nuwe mense met anderse gebruike eerder as geskenke vir die gemeenskap sien.

 

Jeremia sien só iemand as iemand wat die gemeenskap ‘n beter plek kan maak, as iemand wat deur die Here beveel is om ‘n langdurige bydrae tot die samelewing te maak. Jeremia se boodskap aan die Israeliete in ‘n vreemde land bied ‘n formule vir transformasie. Dit bied hoop aan inkommers, indringers en immigrante. Dit skep hoop vir beter werkstoestande, dit bied vertroosting dat wortel geskied kan word en dat daar nie in vrees of isolasie geleef hoef te word nie.

 

Nou hoe lyk ‘n gemeenskap wat inkommers verwelkom en dit aangenaam maak vir nuwe mense, kulture, kos, musiek en idees?

[blaai om]

In die eerste plek noem Jeremia dat daar getrou moet word en dat kinders gebore moet word. Hierdie wys vir ons dat die huisgesin ‘n belangrike punt is, so funksioneer elke huis as ‘n klein ambassade waar vergifnis, liefde, en vrede in aksie gesien word. Ons huise moet goeie gesinslewe reflekteer.

 

Tweedens moet daar gebid word. Daar moet tot die Here gebid word vir die belange van die stad. Gebed tot die Almagtige Vader kan inderdaad hierdie dorpie ‘n inklusiewe dorpie maak waar almal in alle situasies ewe welkom is.

 

Derdens moet daar gewerk word. Die belange van die stad moet bevorder word. Dit beteken dat elkeen moet bydrae tot die gemeenskaplike welstand van die dorp. Elkeen moet hand bysit om Ceres ‘n welkome plek te maak, vol geleenthede vir almal.

 

Sy tel die lepel op en skep diep, ‘n heerlike warm porsie Bobotie. Die paartjie van die Bo-Kaap vertel hoe hulle as kinders brood fyngemaak het vir Bobotie. Vandag bant hulle, daarom geen suiker of brood in hierdie Bobotie nie. Eerder appels in plaas van suiker.

 

Waar Bobotie vandaan kom is daar tot vandag toe nog nie konsensus nie, party sê Jan van Riebeeck en sy seemanne, ander weer die Voortrekkers, ander weer die Kaapse slawe van ouds. Een ding stem almal oor saam en dit is dat hierdie resep wat ryk is aan tradisie op sy beurt aangepas word, oorgeskryf word om by die dag te pas. Vandag bant ons. More is daar weer ‘n nuwe manier van kos maak.

 

Ons tradisies mag verander, ons kultuur mag selfs vermeng, een ding in dit alles is wel seker. Die Here is deur dit alles met ons, Hy laat ons nie alleen nie. Hy wil hê dat ons gesinne vestig wat maak nie saak wat die mode is nie, sal vergewe, sal liefhê en vrede sal nastreef. Hy wil hê dat ons vir ons gemeenskap moet bid. En Hy wil ook hê dat ons almal saam werk en die hele gemeenskap vir almal ‘n beter plek maak.

 

Kom in, sit, daar is altyd plek vir nog een aan Sy tafel.

 

Amen.

Posted on

Eksodus 3: Hier is ek! Stuur my!

Dit is vir my regtig lekker om vanoggend hier te wees. Ons het die mag om die wêreld te verander. Ek sê dit nie om cliché te wees nie, ons het regtig die mag om die wêreld te verander. Diep binne elkeen van ons het ons die kragtigste ding bekend tot die mens. En dit is ‘’n idee. ‘’n Enkele idee vanuit ons gedagtes, kan ‘’n aardbeweging veroorsaak, dit kan ‘’n blits vir ‘’n beweging wees en dit kan inderwaarheid ons toekoms herskryf. Maar ‘’n idee is magteloos as dit binne ons bly.

Baie van ons het oor die naweek gebraai… ‘’n Sosatie, ‘’n tjoppie, dalk ‘’n T-bone… Saam met lekker aartappelslaai. Met ‘’n glas in die hand staar ons na die vlamme, ons kyk hoe die hout brand, hoe dit later kole raak, ons hou ons hande oor die vlamme om te toets of dit die regte temperatuur is sodat daardie uitgesoekte vleisie op die rooster kan val.

Aan wie dink jy as jy na ‘’n vuur staar? Terwyl die vlamme die een na die ander flikker en dans, waaraan dink jy? Sien jy daardie vuur in jou geestesoog? Aan wie dink jy nou?

Deur al die jare het vuur ‘’n sentrale rol gespeel in elke huishouding, van die grotman tot die grootwildjagter. Vuur beteken lewe.

Vuur gee lig,

vuur beskerm,

vuur maak kos gaar,

vuur fassineer elkeen wat daarna staar.

As jy weer vuurmaak wil ek hê jy moet vandag onthou.

Vuur, vlamme en braai,

as jy daaraan dink, dink aan vandag.

 

Kom ons blaai saam na Eksodus 3.

Ons lees van ‘’n gewone mens, ‘’n man, ‘’n skaapwagter, wat letterlik opsoek was na groener weivelde. Moses was ‘’n skaapwagter van sy skoonpa Jetro se skape. In die woestyn is dit droog, daar lewe nie baie nie, as Moses nie die skape gereeld genoeg rondskuif nie, kan die bietjie land wat wel weiding het oorbewei raak en in nuttelose bossies verander. Die gesoute skaapboer wat Moses is, gaan soek hy na groener weivelde…

Is jy dalk vandag op ‘’n punt in jou lewe waar jou lewe oorbewei voel? Waar jy voel jy kan niks meer uit jou huidige omstandighede put nie? Voel jy dalk vasgedruk in ‘’n groot woestyn van stilte?

Moses het gesoek na groener weivelde en terwyl hy daarmee besig was, aan die voet van die berg Horeb het hy ‘’n bossie gesien wat brand. As boer, as jy sien jou weiding brand dan is jou aandag dadelik op die brand gevestig. So was Moses se aandag dadelik op daardie brandende bos gevestig. Hy kyk en hy kyk weer, maar die bos brand nie uit nie, die vuur versprei ook nie. Dit bly op een plek aan die brand.

Hoe attent is jy op jou omgewing? As jy iets anders sien, gaan jy dadelik sonder ondersoek, dit wil blus, of gaan jy versigtig ondersoek instel, want net dalk is dit juis die groener weivelde waarna jy soek?

Vers 3: “En Moses sê vir homself: ‘Ek wil tog ‘’n bietjie nader gaan om hierdie wonderlike verskynsel te bekyk. Waarom brand die doringbos dan nie uit nie?’”

Wat vir Moses begin het as net nog ‘’n normale dag het uitgedraai om ‘’n dag te wees gevul met vol verwondering. Versigtig, het Moses nader aan hierdie brandende doringbos gegaan, totdat Hy ewe skielik ‘’n stem gehoor het. “Moses! Moses!” En hy antwoord: “Hier is ek.”

Die Here het toe vir Moses gesê: “Moenie nog nader kom nie. Trek uit jou skoene, want die plek waarop jy staan, is gewyde grond.” Verder sê die Here: “Ek is die God van jou voorvaders, die God van Abraham, die God van Isak, die God van Jakob.”

Met hierdie woorde kom ‘’n eerste karaktereienskap van die Here na vore: God se Getrouheid. Die God van Eksodus hou Sy beloftes. So word die gebeure in Eksodus gekoppel aan die beloftes wat die Here met die aartsvaders gemaak het.

Die Here het in Genesis 12:1-3 aan Abram gesê: “Trek uit jou landuit, weg van jou mense en jou familie af na die land toe wat Ek vir jou sal aanwys. Ek sal jou ‘’n groot nasie maak, Ek sal jou seën en jou ‘’n man van groot betekenis maak en jy moet tot ‘’n seën wees. Ek sal seën wie jou seën en hom vervloek wat jou vervloek. In jou sal al die volke van die aarde geseën wees.”

Dit is hier in Eksodus 3 al ‘’n hele paar jaar na Genesis 12. Die afstammelinge van Abram het in Egipte baie geraak en gaan nou deur die doen en late van Moses die beloofde land binnegaan. Al het geslagte gekom en gegaan het die Here steeds Sy belofte onthou en sal daarby hou. Hy is geloofwaardig en betroubaar.

Hoe getrou is jy aan die beloftes wat jy aan ander maak? Is jou woord nog jou woord? Kan mense op jou staatmaak as jy gesê het jy gaan ‘’n ding doen?

Al het daar so baie gebeur tussen Genesis 12 en Eksodus 3 het die Here steeds by Sy woord gestaan. Hy het steeds gedoen wat Hy belowe het.

In vers 7 kom ‘’n tweede karaktereienskap van die Here na vore: God se meegevoel. God se openbaring aan Moses wys nie net dat God na die mens gekom het nie, maar dat hy dit in verhouding tot die menslike lyding gedoen het. Die Here se heilige optrede is direk gekoppel aan die mens se noodroep. Die Here het homself aan Moses openbaar omdat Hy na die hulpkreet van Israel geluister het.

Een van die merkwaardigste openbarings van die Here kom voor in die gedeelte “Ek het hulle leiding ter harte geneem.” Die Hebreeuse werkwoord hier (yada ‘om te ken’) wys na iets baie meer as kognitiewe kennis. Dit wys op ‘’n deelname in en ervaring van dit wat geken word. God openbaar ‘’n heilige keuse van Sy kant af om in die ervaring van die Israeliete in te gaan, God kies om saam met die Israeliete hulle leiding ervaar.

Het jy al ooit daaraan gedink? Dat wanneer jy in verhouding met die Here staan en jy leiding ervaar dat die Here intieme kennis van jou leiding het. Wat jy voel, voel die Here! Wat jy voel terwyl jy verslae na jou vuur staan en kyk, die Here voel dit ook.

Dit sê iets van God wat bereid is om saam met Sy volk deur ‘’n moeilike tyd te gaan. Dit is die begin van die Bybelse getuienis van leiding vir Christene. ‘’n Getuienis wat uiteindelik gestalte vind in Jesus Christus wat saam met die mense gely het. Jesus wat aan die kruis, ten volle mens, elke bietjie emosionele en fisiese pyn beleef het. Verlate en vol gate gesteek, daar het Jesus gehang vir ons seer.

Wanneer mense naby aan jou seer het, of deur ‘’n moeilike tyd gaan, waar is jy? Dra jy saam met hulle die seer, dra jy saam met hulle die pyn, of is jy eenkant? Help ons mekaar deur moeilike tye of staan ons op ‘’n afstand en kyk hoe die een na die ander onder gaan?

Die Here het opgetree in solidariteit met die wat swaarkry om ‘’n nuwe toekoms te skep.

‘’n Derde karaktereienskap van die Here kom na vore in vers 13 wanneer Moses vir die Here vra: “Sê nou maar ek kom by die Israeliete en ek sê vir hulle: ‘Die God van julle voorvaders het my na julle toe gestuur.’ en hulle vra vir my: ‘Wat is sy Naam?’ wat moet ek dan vir hulle sê?”

In die antieke wêreld, was om iemand ‘’n naam te gee ‘’n daad van intimiteit wat ‘’n verhouding bevestig het. Om iemand se naam te ken beteken dat jy toegang tot daardie persoon het, julle kan kommunikeer en met mekaar in verhouding staan.

Die Here openbaar hier die diepste van Homself aan Moses wanneer Hy sê: “Ek is wat Ek is.” Om die Naam van die Here te ken maak dit vir iemand moontlik om God te eer en in ‘’n dieper verhouding tot Hom te staan. God openbaar hier Sy heiligheid.

So leer ken ons drie eienskappe van God terwyl Moses, en ons, na die vuur staar. God is Getrou, Hy voel saam met ons, en Hy is heilig.

Daarom, gaan, sonder om bekommerd te wees oor jou vermoëns, want God is met jou. Soos Hy met Abraham, Isak, Jakob en Moses was, so is Hy vandag ook met jou, met ons. Hy is ons God en ons is Sy kinders. Hy voel saam met ons waardeur ons gaan. Terwyl jy na die vuur staar ken Hy jou diepste gedagtes en gevoelens. Hy is Heilig en sy lig sal nooit ophou brand nie.

Met die uitstorting van die Heilige Gees was daar vlammetjies op al die mense se koppe, daardie vlammetjies het in hul harte inbeweeg en brand vandag steeds voort in ons harte. Die God van Abraham, Isak, Jakob en Moses is by ons. Hy voel saam met ons. Hy is soos ‘’n vlam warm in ons harte.

As Hy na ons roep… Gaan ons, soos Moses, antwoord: “Hier is ons!”?

 

As jy weer na jou braaivleisvuur staar, terwyl jy dink, “Waarheen tog nou Here?”

Gaan jy antwoord, “Hier is ek, Here, gebruik my.”?

Gaan jy antwoord, “Hier is ek, Here, gebruik wie ek is en wat ek het.”?

Gaan jy antwoord, “Hier is ek, Here, stuur my.”?

Gaan ons antwoord, “Hier is ons, Here, gebruik ons.”?

Amen.