Johannes 4:1-42

Op ‘n warm, sanderige, woestyn dag, sou hierdie ‘n aangename ruskans vir Jesus gewees het. Dink aan enige tyd toe jy erg moeg was, en regtig ‘n blaaskans vir ‘n oomblik nodig gehad het. Kan jy jou verbeel hoe dit sou wees om yskoue, helder water, reguit vanuit ‘n fontein te proe; skoon, helder, blink en verfrissend?

Verbeel jou dat jy nou in daardie plek is, jy rus, jy voel die moegheid in jou hande, in jou bene, in jou hele liggaam, maar jy voel ook hoe die energie en die lewe terugkom soos wat jy ontspan. En soos jy die koel water stadig begin drink, begin jou kragte te herstel.

Jesus het die Samaritaanse vrou vir ‘n bietjie water gevra, en op hierdie manier ‘n geselsie aangeknoop met die vrou. Sy was verbaas en ook so gesê: “Hoe vra jy, wat ‘n Jood is, vir my, ‘n Samaritaanse vrou, water om te drink?” Sy het van ‘n anderse groep mense as Jesus gekom, ‘n minderheidsgroep, waarmee die Jode nie eintlik wou assosieer nie. Die Jode het nie eintlik met die Samaritane gepraat nie, hulle het op hulle neergekyk. En hier maak Jesus, ‘n man van Joodse afkoms, geselsies met die Samaritaanse vrou.

Kan jy dalk iets van jouself in die vrou raaksien? Wat het sy om vir Jesus te bied?

Wat kan jy vir Jesus aanbied?

Jesus het iets in haar raakgesien wat sy nog nie self raakgesien het nie…

Hierdie storie van die Samaritaanse vrou is ‘n ‘tipiese storie’, die storie volg ‘n duidelike patroon. In hierdie geval word die patroon van toekomstige eggenote wat mekaar by ‘n put ontmoet en dan speel die vrou ‘n belangrike rol in die heiligmaking of redding van haar gemeenskap.

Hierdie patroon sien ons op drie ander plekke in die Bybel ook raak:
– Abraham se diensmeisie Rebeka, die toekomstige vrou van Isak, by die put van Nahor in Genesis 24:10-61.
– Jakob wat vir Ragel ontmoet by die put in Haran in Genesis 29:1-20
– En Moses wat vir Sippora ontvang as sy vrou nadat hy Reüel se sewe dogters gered het by die put in Midian in Eksodus 2:16-22.

Hier in die Johannes evangelie ontmoet Jesus die vrou by die bekende put van Jakob in Samaria.

Ons sien ook dat die huwelik metafoor verder uitgebrei word deur die man-vrou, Jesus-Samaria, beeld. Die gesprek wat Jesus met die Samaritaanse vrou voer gaan ook oor haar huwelik, en die woorde wat hulle gebruik dui alles daarop. Woorde soos fontein, water, kruik, vrugbare velde, saai en oes.

Hierdie Samaritaanse vrou tree op as ‘n simboliese karakter in die Johannes evangelie, soos die geliefde dissipel, die soldaat, die verlamde man, en die blindgebore man. Almal sonder name, wat hulle krag om ons ook te verteenwoordig sterker maak.

Vandag verteenwoordig hierdie naamlose Samaritaanse vrou vir ons. Ons wat nie na geluister word nie, ons wie op neergesien word, ons wie stilgemaak word, ons wat in die minderheid is. Hierdie vrou is vandag names ons elkeen in gesprek met Jesus.

Jesus ontmoet haar daar waar sy met haar alledaagse taak, van water aandra, besig is. Hy gaan na haar toe. Jesus daag die sosiale reels van die dag uit deur met ‘n vrou te praat, en dan is sy nog van ‘n ander ras, en dan deel hy nog haar koppie ook. Jesus het grense oorgesteek en die wat Hom volg aangemoedig om dieselfde te doen. Jesus het aktief die klippe uit die pad gerol wat keer dat die koninkryk van God hier op aarde geskied. Soos in die hemel, so ook op die aarde.

Wanneer laas het jy ‘n klip uit iemand se pad gerol na wie daar nie geluister word nie, op wie daar neergesien word, wie stilgemaak word, en wat in die minderheid is?

Jesus het iets in hierdie vrou raakgesien wat sy self nog nie raakgesien het nie, en begin om die klippe uit haar pad te rol sodat Sy Vader, ons Vader, se wil sal geskied.

Die Samaritaanse vrou vra Jesus uit oor wie Hy is, en in vers 26 antwoord Hy haar: “Dit is Ek, Ek wat met jou praat.” In die Grieks, ego eimi, met ander woorde, presies soos in Eksodus 3:14 “Ek is.”

Op die presiese oomblik toe Jesus Homself aan die vrou openbaar kom die dissipels terug nadat hulle in die dorp gaan kos koop het. Hulle is geskok om te sien dat Jesus met ‘n vrou praat. Interessant genoeg is dit nie die feit dat Jesus met ‘n Samaritaan praat wat hulle ontstel nie, maar eerder dat Hy met ‘n vrou praat.

Hierdie was nie die eerste keer wat die dissipels nie beïndruk was met Jesus nie, en sou ook nie die laaste wees nie. Hulle was nie gelukkig oor wat hulle gesien het nie. En toe om hulle verder deurmekaar te maak wou Jesus nie enige kos gehad het wat hulle gebring het nie. Jesus se behoeftes was anders as die behoeftes van Sy dissipels.

Kan jy dalk van jou eie gedrag en reaksies raaksien in die reaksies van die dissipels?

Vers 28: “Die vrou het toe haar waterkruik net daar laat staan en na die dorp toe gegaan…”

Soos die dissipels of volgelinge in die ander evangelies, wie se los van nette, bote, ouers, of tolhek stalletjies, simboliseer dat hulle die gewone of ou lewe agter laat om Jesus te volg en dissipels te word, los hierdie vrou haar daaglikse roetine (haar waterkruik) net daar by die put en gaan na die dorp om vir die mense te sê: “Kom kyk, hier is ‘n man wat my alles vertel het wat ek gedoen het. Is Hy nie miskien die Christus nie?”

Hierdie sendeling rol van die vrou ontstel die dissipels geweldig, hulle wie Jesus se kollegas was. Jesus het eintlik goed sonder hulle klaargekom. Hy wil nie die kos eet wat hulle bring nie, want hy is reeds versadig deur die gesprek wat hy met die vrou gehad het. Verder sê Jesus vir hulle dat hulle sal moet help met die oes, al is hulle nie deel van die wat saai nie. Eenvoudig is die saai werk reeds deur die vrou gedoen, dit is nie vir hulle om dit te beheer nie.

Soos wat die dissipels in stilte staan word ons vertel dat baie Samaritane tot die geloof gekom het as gevolg van die vrou se getuienis, as gevolg van die vrou se saai werk, in vers 39. Letterlik, in die Grieks, deur die woorde van die vrou wat getuig. Hierdie vrou, die een wat nie na geluister was nie, die een op wie neergesien was, die een wat stilgemaak was, die een wat in die minderheid was, het gaan vertel, het gaan getuig oor haar ontmoeting met Jesus.

Hierdie vrou is die eerste en enigste persoon in die publieke lewe van Jesus, waarvan ons weet uit die Woord, deur wie se getuienis ‘n groep mense tot geloof gekom het. Om te “kom kyk” en “tot geloof in Jesus te kom.”

Die effektiwiteit van haar bediening word uitgelig deur die feit dat die groep Samaritane nie net na Jesus toe gekom het nie, maar Hom ook gevra het om by hulle te bly, waar Hy toe vir twee dae by hulle gebly het.

Wanneer jy dink aan wat Jesus gesê en gedoen het, en nadink oor die idee van lewende water, wat nie net verfris nie, maar opborrel na die ewige lewe, wat borrel op in jou binneste? Wat kom jy agter borrel na bo vanuit iewers diep in jou hart, of in jou siel? Waarvan die hart vol is, loop die mond van oor.

Jesus het geselsies gemaak met eenkant mense, soveel so dat nog baie ander eenkant mense se harte oorgeborrel het van Sy liefde.

Wat borrel in jou hart? Waarvan loop jou mond van oor?

Dit borrel in my want ek is so bly,
Jesus het my lief.
Vir my’t Hy gesterf en gered van verderf.
Ja, Jesus het my lief.
Dit borrel in my want ek is so bly, Jesus maak my lewe vry.

Johannes 12: Hoe lyk onvoorwaardelike liefde vir jou?

Kort tevore in Johannes 11 het Jesus vir Lasarus uit die dood uit opgewek. Iets wat almal se hare laat ruis het en ore laat spits het. Soveel so dat terwyl die skares na Jesus gestroom het, was daar planne gemaak om Hom uit die weg te ruim (11:45-57). Dit was so ‘n groot storie dat daar selfs pogings was om Lasarus te vermoor (12:9-11).

 

Al meer en meer mense begin in Jesus belangstel as gevolg van die stories wat die rondte doen. Wie is hierdie Jesus? ‘n Groot skare wag Jesus in wanneer Hy Jerusalem binne ry. Hiervan hou die fariseërs gladnie! Deel van hierdie Paasfeesgangers was ‘n groepie Grieke wat die Joodse geloof aangeneem het. Hulle wou ook vir Jesus ontmoet.

 

Hulle praat met Filippus, Filippus praat met Andreas en Andreas met Jesus. Wat hierdie interessant maak is dat beide Filippus en Andreas voorheen Grieke was voordat hulle mense van die weg geraak het wat vir Jesus volg.

 

Dan draai die storie skielik.

 

“Die tyd het gekom dat die Seun van die mens verheerlik moet word.” Voor dit het Jesus gereeld gesê dat Sy tyd nog nie gekom het nie (7:30; 8:20).

 

7:30 “Hulle wou Hom toe gevange neem, en tog het iemand dit gedoen nie, omdat sy tydnog nie gekom het nie.”

 

8:20 “Hierdie dinge het Hy gesê in die vertrek waar die offergawekiste gestaan het. Hy was toe besig om die mense in die tempel te leer. En tog het niemand Hom gevange geneem nie, omdat sy tyd nog nie gekom het nie.”

 

Tyd is ‘n belangrike beginsel om mooi te verstaan. Die prediker praat ook baie van tyd. Dat daar ‘n tyd vir alles is, en hoe alles op die regte tyd sal plaasvind. So was dit ook met Jesus. Hy moes wag vir die regte tyd om Homself en Sy roeping te openbaar.

 

Groente kan nie sommer net enige tyd geplant word en dan gehoop word dat daar drie maande later iets te ete sal wees nie. Nee, dit is belangrik om te weet, wanneer om wat te doen. Tydsberekening is alles!

 

Die saad wat moet sterf voordat dit die groot oes kan inbring het nie veel verduideliking nodig nie. Ons kan vandag na die aartappel kyk. Jesus se dood word as so ‘n plant van ‘n moer gesien. Deur die plant van die moer (Jesus) sal die moer sterf en nuwe aartappels na vore bring. Jesus bring nuwe lewe.

 

Om Hom te volg is om saam met Hom te sterf, om Hom as ware selfs tot in die grond in te volg. Johannes beskryf belangrike sake met sterk woorde. Liefde teenoor haat.

 

In vers 25 word hierdie sterfbeeld in die grond die vereiste vir persoonlike wins. Jesus wat sterf, wat die ewige lewe moontlik maak, is wat ons as dissipels oproep om self te sterf en daardeur die ewige lewe binne te tree. Die deur staan oop. Sommige van ons leef ‘n drumpel bestaan, ons kan nie besluit waar ons wil wees nie. Mense wat in deurkosyne staan weet nie of hul kom of gaan nie. Waarheen is jou lewe oppad?

Soos Jesus vir ons gesterf het, moet ons ook bereid wees om te sterf om werklik, in die volheid, te kan lewe.

 

Kontras is ‘n tegniek wat fotograwe gebruik om besonderse foto’s te neem. Deur subtiel met kleur te speel kom die verskil sterk na vore. Die verrassende verskille help ons om alles beter te sien en te verstaan.

 

Die Johannesevangelie is ‘n grafiese evangelie, propvol kontras.

  • Jesus se hoogste strewe was om te sterf
  • Werklike lewe begin deur die dood
  • Die kruis ‘n simbool van redding word.

 

  1. Jesus se hoogste strewe was om te sterf

 

Ons lewe in ‘n tyd waar alles gedoen word om langer te lewe. Van Antoinette Pienaar en Oom Johannes se kankerbossie tot The Body Shop se nagroom, alles vir ‘n langer lewe. Dit is daarom nie vreemd dat so baie mense strewe om so lank as moontlik te leef nie. Jesus se antwoord op waarna Hy streef in die lewe, is om te sterf.

 

Deur die loop van die Johannes evangelie gebruik Jesus talle “Ek is” uitsprake gekoppel aan beelde om iets meer oor Homself te vertel:

 

  • Die brood van die lewe Johannes 6:22-59
  • Die lig van die wêreld Johannes 8:12-43
  • Die deur en die goeie herder Johannes 10:1-21
  • Die opstanding en die lewe Johannes 11:1-44
  • Die weg, die waarheid en die lewe Johannes 14:1-31
  • Die ware wynstok Johannes 15:1-27

 

Dit is van die begin af duidelik dat Jesus gekom het om ons te red van onsself en ons selfsugtige begeertes.

 

Wanneer ons oor die wêreld nadink, is daar ‘n skerp kontras tussen die twee beelde van die wêreld wat na vore kom.

 

Aan die een kant is die wêreld ‘n asemrowende toneel van skoonheid. Of dit die natuur of die glimlag van ‘n kind is, die wêreld is mooi. Dit is God se wêreld en Hy is tot die dood toe lief daarvoor. Johannes 3:16 beskryf die diepte van God se liefde vir die wêreld wat Hy gemaak het en steeds versorg.

 

Aan die ander kant is die wêreld ook ‘n plek waar die afgryslikste dinge gebeur. Mense onderdruk mekaar en die natuur word bedreig deur die hand van die mens. Paulus sê al in Romeine 8 dat die skepping kreun. Lank voor die bestaan van steenkoolkragsentrales of strooitjies. Die rede vir die pyn is in die stelsel wat deur die mens ontwerp is en in stand gehou word. Die stelsel wat sekere mense bevoordeel, dikwels ten koste van ander, en ongelykheid en ongelukkigheid in plek hou.

 

  1. Werklike lewe begin deur die dood

 

In ‘n eenversvergelyking word Jesus se verheerliking in landboutaal verduidelik. Op ‘n vreemde manier word die beeld van saad wat in die grond moet sterf en die oes wat daardeur moontlik word, die prentjie om Jesus se dood te verstaan. Sake word selfs nog ernstiger wanneer die vergelyking op die dissipels toegepas word.

 

Soos aartappels moet ons sag raak, en onsself laat sterf sodat ons werklike lewe kan voortbring. Vanuit ons dood vir die menslike begin ons werklike te lewe vir en in die Goddelike. In die voetspore van Jesus is dit ook nou vir ons bedoel. Johannes roep ons elkeen om te sterf aan ons eie belange. In skerp taal noem hy dat ons ‘n haat van die eie ek moet hê ter wille van die ewige lewe.

 

  1. Die kruis as simbool van redding

 

Die grootste kontras wat Johannes vir ons wys is die kruis. Terwyl die kruis as die gruwelikste teregstelling en straf beskou word, het Jesus die kruis as ‘n verhoogde platform gesien. Soos met die donderweer, waar net sekere die stem van die Vader gehoor het, sien net die wat met geloofsoë na die wêreld kyk die verhoging en verheerliking in plaas van die teregstelling en vernedering raak.

 

Deur hierdie handeling word ons almal saam uit die stof van die aarde opgetel. Ons word afgewas en aangebied om geur aan die lewe te gee. Om te lewe met, regtig te lewe, nie vir onsself nie, maar vir die verheerliking van Sy naam!

 

Name above all names, You are worthy of all praise, and my heart will sing, how great is our God!

 

Anders as die ander evangelies, sien Johannes Jesus se lyding en sterwe nie as ‘n laagtepunt nie, maar as ‘n hoogtepunt. Die kruis is nie ‘n vernedering nie, maar ‘n verhoging van Jesus. Die klimaks van Sy aardse bediening is die kruis.

 

As ons na die kruis kyk, kan ons met reg dink en sê: “Dit is hoe onvoorwaardelike liefde lyk!”

 

Vir wie, of vir wat, is jy bereid om jouself op te offer? Jesus het Homself geoffer vir jou! Hy het doodgegaan sodat ons elkeen voluit kan leef, sonder enige sonde vas ons wil vashou of verstrik. Hy het gesterf sodat ons sonder enige bande kan leef!

Johannes 17: Geloof lei tot kennis, en kennis vermeerder geloof

Hoofstuk 16 van Johannes se brief het vier opskrifte; Julle moet nie van My afvallig word nie, Die werk van die Heilige Gees, Julle droefheid sal in blydskap verander en Ek het die wêreld oorwin. Jesus sê onder andere dat Hy nog baie dinge het om vir sy dissipels te sê en dat hulle ook nie alles sal begryp wat Hy sê nie. Hy sê dan vir hulle in Johannes 16:13 “Wanneer Hy kom, die Gees van die waarheid, sal Hy julle in die hele waarheid lei. Wat Hy sal sê, sal nie van Homself kom nie: Hy sal net sê wat Hy hoor en Hy sal die dinge wat gaan kom, aan julle verkondig.”

Met hierdie uitspraak oor die dinge wat nog gaan kom sê Jesus ook verder dat hulle droefheid in blydskap sal verander, want Hy het reeds die wêreld oorwin.” Met dit raak hulle stil, Jesus kyk op na die hemel, praat met Sy Vader en bid dan ook vir Sy dissipels.

[Lees Johannes 17:20-23]

Wat dadelik hier opval is dat Jesus duidelik sê dat Hy nie net vir Sy dissipels bid nie, maar ook vir hulle wat deur hulle (die dissipels se) woorde tot geloof in Hom sal kom. Met ander woorde, God almagtig, Jesus Christus, die een wat 2000 jaar gelede aan die kruis gesterf het, het vir my en vir jou, gebid. Laat dit vir ‘’n oomblik insink. Jesus Christus, Verlosser, Oorwinnaar van die dood, het vir ons gebid.

Dit is ‘’n gedagte so groot dat vandag se preek eintlik sommer reeds net hier kan eindig. Jesus het vir my, Francois, gebid. Jesus het vir, Ava Cardoso, gebid. Jesus het vir ons, hier in Ceres, gebid.

God se woorde word hulle woorde, en hulle woorde behoort ons woorde te wees.

Wat verder hier opval is dat Jesus se woorde die dissipels se woorde geraak het. Jesus het Homself met sy dissipels gedeel en hulle het weer op hul beurt wat hulle by Jesus geleer het met die mense om hulle gedeel om meer en meer mense in die geloof te oortuig van wie Jesus is.

Die Here wat hulle aanbid en agtervolg het se woorde het hulle woorde geraak. Net so moet ons woorde ook die woorde wees van Wie ons aanbid en agtervolg. Dit is eintlik heel logies. As jy heeldag te doen het met finansies gaan jou woorde vol finansiële terme wees. Jy gaan praat van ‘’n wins en ‘’n verlies na mate jou verhoudings met mense groei of kwyn.

As sy ‘’n boer is, is water vir jou ‘’n belangrike bron, dan gaan die hoeveelheid water in jou damme bepaal hoe goed dit met jou gaan. As boer is die dam halfvol of is die dam halfleeg. As boer moet jy ook besef dat Jesus ook reeds vir jou en jou omstandighede gebid het. Hy het reeds vir jou gebid wat jou met jou hande vol grond kyk hoe die stof waai sonder dat die klammigheid dit bymekaarhou.

As gelowige behoort ons geloofstaal ook ons daaglikse lewe te weerspieël. Ons lewe nie maar net nie, ons is deur genade gered uit die dood. Die mooi natuur rondom ons is nie maar net ‘’n speling van ewolusie nie, dit is die hand van God wat alles beeldskoon geskape het, elke dingetjie op sy plek. Ons werke behoort nie net ‘’n beroep te wees nie, die plek waarheen jy gaan om geld te maak sodat jy ‘’n naweek kan geniet nie. Ons werke behoort ‘’n roeping te wees, die daaglikse aktiwiteit wat jy doen om jou Godgegewe talente uit te leef wat die Here jou gegee het sodat jy daardeur ‘’n verskil in die wêreld kan maak.

As ons woorde, wat natuurlik dade impliseer, Jesus se woorde en dade word, kan jy jouself indink hoe hierdie gemeenskap sal lyk? Kan jy jouself indink hoe Ceres sal verander as ons klein groepie van Ceres Moedergemeente werklik Jesus se woorde begin leef!

Die ek in die ons.

Ek sê spesifiek “groepie” want Jesus het nie bedoel dat ons alleen leef nie. Jesus het nie sy lewe op aarde alleen geleef nie, hy het dit konstant in gemeenskap met ander geleef. Daarom in vers 21 bid Jesus dat ons een mag wees. Ons is God se fontein van liefde. Saam moet ons leef.

As elkeen op sy eie lewe, gaan ons vinnig in opposisie teenoor mekaar staan. Ons gaan beter as mekaar wil wees. Die een gaan meer wil bymekaarmaak as die volgende een. En kort voor lank word hierdie een-een-lewe, ‘’n alleen-lewe, waar jy alleen, al een is wat omgee oor jou eie koninkryk.

Ons kompetisie kultuur is ‘n kultuur gedrewe deur vrees. ‘n Kultuur waar ons bang is dat iemand dalk beter, mooier, ryker, en selfs meer vrygewig as ons kan wees.

Oor ‘n kultuur van kompetisie het Daniel Louw gesê as jou buurman ‘n hoender het moet jy nie na maniere soek om meer geraas te maak as jou buurman se hoender nie, maar eerder vir jou buurman se hoender kos gee.

As ons ‘n kontrakulturele beweging, ‘n revolusie in die kleine, wil begin, moet ons anders as die normale begin optree. In plaas daarvan om vanuit vrees in kompetisie met mekaar te wees, moet ons vanuit liefde vir mekaar omgee, vir mekaar bid, selfs al verskil ons oortuigings.

As ons werklik besorg is oor die koninkryk van God sal ons besef dat iemand wat ongelowig is nie ‘n verskillende denomisasies raaksien nie, maar Christene. Daarom as Christene van verskillende denominasies baklei is dit sleg vir die koninkryk. Wanneer Christene saamstaan, wanneer Christene nie teen mekaar kompeteer nie, dan is dit ‘n goeie en baie mooi getuienis van Jesus se woorde en dade.

Jesus bid vir ons. Dat ons deur alles altyd moet saamstaan. Dat ons belangriker as ek is. Dat ons ‘’n gesamentlike doel sal najaag. Een van hart sal wees, een in strewe sal wees en een in liefde sal wees soos Filippense 2 getuig. Om enige iemand van enige agtergrond te omarm en welkom te laat voel. Om die mense wat alleen lewens lei, welkom te laat voel. Sodat hulle woorde ook die woorde van Jesus kan word. Sodat hulle ook die heerlikheid van God in gemeenskap kan ervaar.

Geloof lei tot kennis en kennis vermeerder geloof.

Ons eenheid sal getuig van Jesus Christus se woorde. In vers 21 sal ons eenheid getuig sodat die mense kan glo in Jesus Christus, in vers 23 sal ons eenheid getuig sodat die mense kan weet van Jesus Christus. Ons geloof sal tot kennis van God lei en daardie kennis sal weereens ons geloof vermeerder. As ons as gemeenskap saamstaan en leef vanuit Jesus se woorde en dade sal ons eenheid vir die mense buite die deure van die gemeente laat glo dat Jesus in ons lewens aan die werk is. So ‘’n geloof in ons eenheid wat Christus bewerk sal maak dat die ekke van die buurt by ons wil aansluit. Hulle sal dan weet dat ons een is omdat Jesus ons saambind in geloof en daardie kennis sal weer maak dat die ekke meer en meer deel word van ons. Ons moet hulle uitnooi.

Jesus se WOORDE moet ONS GELOOFSWOORDE word. Verdeeldheid bedreig ‘’n gemeenskap, maar EENHEID getuig van ‘’n gemeenskap wat gewortel is in die GELOOFSWOORDE van Jesus Christus.

Gaan jy op jou eie aangaan? Gaan jy aanhou met die kompetisie? Gaan jy aanhou toelaat dat vrees jou lewe beheer?

Of gaan jy jouself toelaat om al meer en meer om te gee oor wat met die een wat anders as jy is gebeur?

Gaan jy jouself toelaat om lief te raak vir jou buurman se lastige hoenders? Onthou, al is ‘n hoender wit, swart, rooi of goud, hoenders lê eiers. En eiers beteken ontbyt, en ontbyt beteken kuier tyd.

Soos Jesus alreeds vir jou gebid het, het Hy ook alreeds vir jou kompetisie gebid.

Ons vrese sal ons vashou, liefde sal ons laat groei, al nader aan mekaar en al nader aan Hom.

Amen.