Category: nuwe testament

Posted on

1 Johannes 4: Lewe jy soos ‘n fontein van liefde?

Ons leef in tye waar dinge vinnig verander. Ek kan Maandag my selfoon opgradeer, gaan ek ‘n nuwe beter, blinker selfoon op die rak uitkies? Vir wat? Is dit regtig nodig? Wat is die motivering agter hierdie neiging tot die nuwe?

So ook is daar selfs bekende predikers wat vandag op internasionale televisie verklaar dat briewe van 2000 jaar gelede nie meer relevant is om die lewe vandag te verduidelik nie. Dat al manier hoe ons regtig die lewe kan ken, is deur ons eie ervaring. Hoe ons voel is wat die lewe is, en dit is al wat die lewe is. Ons ervaring kry voorkeur bo enige ander kennis. Dit is tog presies wat die post-modernisme is. ‘n Revolusie teen die Moderne manier van doen, waar kennis seëvier en ook bepaal hoe opgetree moet word. In die post-modernisme is die eie ek baas. Niemand kan vir my sê wat ek doen is verkeerd nie, want dit is my lewe en ek moet self uitvind wat werk vir my. Wat vir my werk, werk hoef nie vir jou te werk nie. En hierin lê die kiem van hoekom mense begin dink dat briewe van 2000 jaar gelede irrelevant is.

Die brief van Johannes wat ons sopas gelees het is een van daardie briewe van 2000 jaar gelede. Johannes het die brief waarskynlik rondom 60 n.C. geskryf. Dit is presies 1955 jaar gelede. Nou moet ons hierdie gedeelte uit die Bybel skeer? Moet ons nie sommer die hele Bybel eenkant toe gooi nie? Dit is mos ‘n stokou boek… Ons wil mos ons ervaring van God eerste stel, en sommer onsself daardeur bo ander verhoog wat nie God soos ons ervaar nie. As jy nie God in ‘n vision, ‘n harde stem, of deur in tale te praat ervaar nie, dan ken jy nie regtig die Here nie…

Hierdie kwessie van hoe God geken kan word was 2000 jaar gelede op die tafel. ‘n Groep mense het hulself bo ander verhef en gesê dat die enigste manier om God te ken is om ‘n direkte ervaring van Hom te hê. Johannes skryf primer hierdie brief van hom om daardie mense verkeerd te bewys. Net so IS sy brief van 2000 jaar gelede juis relevant in ons post-moderne samelewing wat logiese denke afwys vir subjektiewe ervarings.

As die Bybel, die 2000 jaar oue dokument, sê God is liefde, beteken dit al sy aktiwiteite is liefhebbende aktiwiteite. Alles wat God doen is liefdevol. As Hy skep, skep Hy in liefde, as Hy regeer, regeer Hy in liefde, as Hy oordeel, oordeel Hy in liefde. Alles wat Hy doen is ‘n uitdrukking van Sy natuur, wat liefde is. Maar, voordat ons verder gaan in abstrakte terme, waartoe die woord liefde in taalkundige terme tot die abstrakte selfstandige naamwoord behoort, kom ons probeer eers bietjie nader kyk na wat die liefde is.

Kom ons probeer logies redeneer oor die irrasionele liefde.

God is liefde. Liefde kom van die Vader af, die Vader is die oorsprong van die liefde. Die Seun, Christus is die openbaring van daardie liefde wat van die Vader af kom. Ons, mense, is die realisering van die liefde wat van die Vader af kom, wat deur Christus geopenbaar is. So, eenvoudig gestel. Liefde is wat ons doen, en wie ons is, in die lewe saam Christus.

As jy nou nog nie deurmekaar is nie, kom ons gaan verder.

Die liefde van God, wat ons leef, behoort die Agape liefde te wees. Ja, daar is verskillende soorte liefde. In die Grieks, waarin die Nuwe Testament oorspronklik geskryf is daar hoofsaaklik drie woorde vir die liefde.

Agape, Fileo, en Eros. Eros kan ons almal aflei waarop dit sinspeel, die fisiese deel van die liefde. Fileo is weer meer ‘n vriendskap liefde. Agape is die liefde waarna ons moet streef. Dit is die liefde wat bly staan deur dik en dun. Dit is die liefde wat al is daar verskille tussen twee mense dit nie die verhouding afbreek nie, want die liefde, die agape liefde oorwin enige verskil.

So wat is die liefde waarvan hier in Johannes se brief gepraat word? Daardie Agape liefde, wat alles oortref. As ons ook mooi na hierdie stukkie gaan kyk sal ons sien dat die woordjie liefde in hierdie 14 verse 30 keer herhaal word. 30 keer in 14 verse word ons herinner aan die liefde wat God is, en in en deur ons wil wees.
So hoe ken ons God as ons gaan kyk na wat die Bybel vir ons sê? Of moet ons eerder maar gaan soek na persoonlike bonatuurlike ervaring waar ons God se stem helder hoor, of Hom in ‘n vision sien, en dit as die enigste weg tot God voorhou?

Ons weet nou dat God liefde is. Dat die Vader die liefde gee, die Seun die liefde openbaar en die liefde leef. Ons weet daar is verskillende soorte liefde, waarvan die Agape liefde die eintlike liefde is wat jy wil uitleef wat alles oortref en bedek.

Maar hoe leef ons daardie Agape liefde uit?

Kortliks is daar vyf verskillende maniere hoe ons liefde betoon, julle weet seker al goed hiervan, maar dis die moeite werd om dit te herhaal. Liefde kan gewys word op vyf maniere: deur geskenke, deur woorde, deur dade, deur tyd, en deur die fisiese. Hierdie vyf maniere is alles maniere hoe ons vir iemand anders die liefde kan wys wat God aan ons kom wys het.

As ons na die Bybel kyk vir antwoorde, vir hoe God homself aan ons openbaar, sal ons sien dat ons juis God leer ken deur die liefde wat Hy aan ons openbaar deur ander mense. In vers 19-21 wys God juis vir ons dat ons Hy ons lief het deur ons naaste en ons Hom lief het deur ons naaste. As ons die mense naaste aan ons nie met liefde kan behandel nie, dan het ons nie die liefde nie. Hierdie is ‘n belangrike punt. As die liefde dan juis tot sy beste kom in ons naaste, is die omgekeerde ook waar, as liefde vir ons naaste ontbreek, beteken dit dat ons liefde vir God afwesig is… Harde woorde, maar waar woorde.

In hierdie liefde vir ons naaste, in hierdie liefde vir God, is dit egter nie altyd vir almal ewe maklik om lief te hê nie. Al is die liefde ontwerp om maklik te wees, dit is immers hoe die aarde en ons elkeen ontstaan het, uit liefde, is dit soms moeilik om lief te hê want ons het sonde binne in ons. Maar! Maar ons kan hierdie sonde deur die liefde vir God oorwin.

Joh 4:18 sê vir ons dat waar daar liefde is, is daar nie vrees nie. Dat die liefde alle vrese oorwin. Maar hoe is dit moontlik? Ons is dan tog almal sondig, hoe gaan ons dit regkry om hierdie volmaakte, vreeslose liefde te ervaar en uit te leef sodat ander ook God kan ervaar?

Die antwoord is so eenvoudig dat dit so mooi getuig van die eenvoud van die liefde. Liefde as ‘n abstrakte selfstandige naamwoord kom word ‘n eienaam. ‘n Eienaam is nie abstrak nie, dit is waar, ons kan ‘n eienaam sien, voel en hoor. Hierdie eienaam is Jesus, Jesus Christus. Jesus Christus het die sonde kom oorwin die dag toe Hy vir ons sonde, uit liefde, aan die kruis kom sterf het, en weer opgestaan het. Deur Jesus se daad van onvoorwaardelike liefde, liefde vir ons almal, kom maak Hy dat ons almal kan liefhê, dat ons almal kan deel in die liefde van God, dat ons almal God kan ervaar.

Ons ken God deur die liefde te ervaar wat sy enigste Seun vir ons kom moontlik maak het.

Verder moet onthou word dat van al die toetse of ‘n mens werklik uit God gebore is, vir God ken, in God is en bly, is die toets van naasteliefde die toets. Daar is ander toetse: of iemand die Gees het (13); of iemand bely dat Jesus die Seun van God is (15); of hy vreesloos is vir die oordeelsdag (17,18), maar die toets bo alle toetse is of jy jou naaste met konkrete, tasbare, dade lief het.

So in tye wat vinnig verander, waar mense vir ons sê dat wat in die Bybel staan irrelevant is, kan ons met selfvertroue antwoord dat die Bybel nog net so relevant vandag is, soos wat dit 2000 jaar gelede was. God se liefde wat Hy vir ons moontlik gemaak het deur sy seun Jesus Christus is vandag nog net so relevant en nodig soos 2000 jaar gelede. Sonder liefde vir ons naaste is daar regtig geen punt aan die lewe nie, die lewe gaan om te deel in God se liefde deur dit uit te leef saam met ons naaste, en so God se naam te verheerlik.

Al die tale, profesieë, met die tyd gaan dit verby. Net die liefde, die volmaakte, kom en sal vir altyd bly. Want geloof gee troos en rigting; na die toekoms reik die hoop. Liefde is en bly die grootste: Liefde sluit die lewe oop!

Mag jy vandag opnuut God se liefde ervaar. Mag jy vandag daardie liefde wat jy ervaar met jou naaste deel. Mag jy vandag besef, dat om deel te wees van God se fontein van liefde, juis beteken om soos ‘n borrelende fontein heeltyd verfrissende liefde met ander te deel, want so deel jy God.
Amen.

Posted on

Romeine 10: Onvervulde verwagtinge…

Die boek Romeine soos julle weet is deur Paulus geskryf. Hy het dit tussen 55nC en 59nC naby aan Korinte oppad na Jerusalem geskryf, waarna hy beplan het om in Rome en Spanje te stop. Daar is reg deur die hele Romeine boek ‘n droefheid in Paulus se stem. ‘n Droefheid vir die Jode, die verbondsvolk, omdat hulle nie die openbaringsdade van God wil aanvaar nie. Hulle wil nie glo wat hulle gesien het nie. Hulle wil nie luister na wat hulle gehoor het nie.

 

Kom ons lees Romeine 10:5-13

 

Die hoofrede vir verbrokkelde verhoudinge is onvervulde verwagtinge. Onvervulde verwagtinge bring teleurstelling en teleurstelling word later moedeloosheid en moedeloosheid later ongeërgheid en ongeërgheid later ergerlikheid en twis, en uiteindelik verbrokkeling. So onvervulde verwagtinge lei tot verbrokkelde verhoudinge.

 

Ons as mense is altyd in `n staat van verwagting. Ons verwag voortdurend verandering, dat ons lewe, ons omstandighede sal verander. Ons verwag sekere goed in ons huwelik, van ons huweliksmaat, van ons vriende. Ons het sekere verwagtinge van ons werk, ons kerk, ons dominee, ons ouderling. Ons verwag ook dat die worsteling van ons land en van die wêreld, die hele kosmos sal verander. Ons wag op vernuwing van ons huwelik, in ons familie, ons verhoudinge, ons geestelike lewe, ons gehoorsaamheid aan God. Ja, ons het bepaalde verwagtinge van God, dat Hy ons en ons verhoudinge sal vernuwe en herstel.

 

Die Jode in die eerste eeu het ook bepaalde verwagtinge van God gehad. Hulle het verwag dat Hy sy beloftes aan Abraham sou vervul en het angstig op verlossing en herstel gewag.

 

Toe openbaar God Hom en sy reddingsdade in Christus, maar die Jode het nie hierdie redding en herstel, die geregtigheid van God aanvaar nie. Dit is die rede vir Paulus se droefheid en angstige gebede van Romeine 9 tot 11.

 

Is ons nie partymal soos Israel nie? Twyfel ons nie ook aan die openbaring van God – aan die vervulling van sy beloftes nie? Ons het verwagtinge wat blykbaar onvervuld bly. Kyk maar om ons heen; ons eie geestelike lewe is arm, ons huwelik en familie in nood en ons verhoudinge broos. Wat van die geweld, morele verval, diskriminasie in die gemeenskap en die land? Onderdrukte mense wat huil om verlossing en `n aarde wat skreeu na herstel.

 

Het God sy beloftes van redding en herstel werklik vervul? Maak Christus regtig `n verskil? Ons glo dit nie aldag nie. Dan word ons teleurgesteld, moedeloos, selfs ergerlik, en ja, dan stotter ons geloof en ons verhouding met God verbrokkel.

Paulus erken wel hierdie spanning waar hy in Romeine 7 praat van sy eie worsteling en verlange na die verlossing van sy liggaam; van die sugtinge van die aarde om verlossing van die slawerny in Romeine 8.

 

Tog is dit waar, God het Hom geopenbaar, Christus het gesterf en opgestaan, die nuwe verbond is hier, die redding en die kosmiese herstel. Dit is waaraan die teks ons herinner. Vers 9 stel dit duidelik: “As jy met jou mond bely dat Jesus die Here is, en met jou hart glo dat God Hom uit die dood opgewek het, sal jy gered word.”

 

Christus is die Here. Die nuwe era het reeds aangebreek en die huidige lyding sal nie kan opweeg teen die finale openbaring van die heerlikheid nie. Die verlossing is naby – in ons hart en in ons mond. Hier haal Paulus aan uit Deut 30:12-14 en wys juis dat Christus die vervulling van die wet is. Dat soos wat daar vasgeklou word aan die tien gebooie, so moet daar nou geglo word dat Christus uit die dood opgestaan het, en ons verlos het van ons sonde. Dat Hy deur sy Gees nou naby aan ons is, dat Hy in ons is, en ons nie in verbrokkelde verhoudinge hoef te leef nie.

 

Die verlossing is so naby dat dit deel van ons is. Ons hoef nie af te dwaal na die doderyk nie, ook nie op te vaar na die hemel op soek na Christus nie. Die Woord het mens geword en onder ons kom woon. God self het dit in ons hart en mond kom lê.

Glo ons dit? Bely ons dit? Nog meer, verkondig ons dit?

 

Dit is immers waarom ons afgesonder en geroep is, ons is afgesonder en geroep om aan Jesus Christus te behoort, soos Romeine 1:6 vir ons sê. Bowendien moet ons dit nie net aan ons eie mense verkondig nie, aan mekaar nie; maar ook aan vreemdelinge, die wat buite die kerk is. Die openbaring van herstel en verlossing is vir elkeen, almal, Jood en Griek, inderdaad die ganse wêreld.

 

Die teks herinner ons ook aan die eenheid binne die nuwe verbond en dat ons, saam, onsself moet offer as heilige en lewende offer aan God. Die eenheid van die liggaam en die eis van liefde is deel van die nuwe verbondsvolk soos Romeine 12 dit stel.

 

Daar is egter ook ʼn waarskuwing in die teks. ʼn Ernstige waarskuwing – die meeste van die Jode het nie die openbaring van God in Christus geglo nie. Hulle was hardkoppig en hardhorend. Luister jy na wat die Here vir jou sê? Luister julle as gemeente na die stem van die Here? Of is julle ook soos die Jode van ouds, hardkoppig en hardhorend? Daarom dat Paulus so droewig en angstig, bid en preek vir die gemeente van Rome.

 

Die dringende waarskuwing geld ook vir ons, vir my en vir julle, vandag. Is ons verwagtinge dalk nie reeds vervul, maar ons hoor dit nie. Is ons verwagtinge dalk nie reeds vervul, maar ons verstaan dit nie. Is ons verwagtinge dalk nie reeds vervul, maar ons glo dit nie? Naby jou is die Here, in jou mond en in jou hart.

 

Amen.

Posted on

Handelinge 19: God wil weet… Het jy die Heilige Gees ontvang?

Donderdag 5 Junie

 

God wil weet… Het jy die Heilige Gees ontvang?

 

Skriflesing: Handelinge 19:1-8

 

Paulus is in Efese. Daar kry hy hierdie groepie mense en hy vra vir hulle hierdie lewensbelangrike vraag: “Het julle die Heilige Gees ontvang toe julle gelowig geword het?” Hierdie vraag ontbloot die oorsaak waarom daar mense is wat aan die kerk behoort, lidmaatskap het, maar tog twyfel en afdwaal en werelds word en later alleen gelaat wil wees. Hulle is soos saad wat opgekom het, maar waarvan daar tog op die ou end nie ‘n oes van gekom het nie, of soos die kooltjie vuur wat eenkant toe gerol het en uitgedoof het.

 

Kom ons kyk na die klompie mense aan wie hierdie vraag gestel is: Wat het hulle geweet?

 

  1. Hulle het van bekering geweet, want Johannes die Doper het hulle gedoop toe hulle tot bekering gekom het.
  2. Hulle het geloof besit. Paulus vra uitdruklik: “…toe julle gelowig geword het.” Hulle het deur die prediking van Johannes die Doper tot geloof in Christus gekom en Sy volgelinge geword, maar hulle het nog nie ‘n pinksterondervinding gehad nie.

 

Paulus wou egter meer weet. Hy wou weet of hulle geloof eg is, of daar groeikrag is, of daar goeie werke is wat die geloof bevestig, of daar nuwe diepere lewe is, of hulle nie maar net vashou aan die uiterlike vorme van godsdienstigheid nie. Daarom vra hy die vraag: “Het julle die Heilige Gees ontvang toe julle gelowig geword het?”

 

Wat hier gebeur in Handelinge 19:1-8 is dat Paulus doodgewoon besig was met huisbesoek aan sy lidmate wat in Efese gebly het. En die vraag wat hy vra, is ‘n baie slim een, want so sou hy kon sien hoe die stand van sake is by hierdie gelowiges.

 

Ten minste was hierdie lidmate eerlik. Hulle veins nie ‘n antwoord nie. Nee, hulle erken uitdruklik: “Ons het nie eens geweet dat die Heilige Gees al gekom het nie.” En so bewys hulle eintlik hulle onkunde. Met die antwoord se hulle vir Paulus “Daars werk” En dadelik het Paulus begin om hulle te katkiseer. Dit staan nie alles hier nie, maar toe Paulus klaar vir hulle geleer het oor die bestaan en werk van die Heilige Gees was hulle so oorstelp dat hulle in ‘n geestesvervoering geraak het en in tale gepraat het.

 

Oorwinning! Feestyd! Nou het hulle vir God drie-enig nog beter geken! Nou kan hulle hom nog beter dien!

 

Hoe is dit moontlik dat mense gelowiges genoem kan word sonder om die Heilige Gees te ken? Dit is baie moontlik, so moontlik dat daar in hierdie gebou mense is wat nog nie regtig die Heilige Gees leer ken het en Sy krag in hulle harte ondervind nie! Mense kan vir jare aan ‘n kerk behoort, vir jare, sonder om ooit regtig die Heilige Gees te ken!

 

Waar le die probleem dan? By God? Nee, die probleem le by ons! Want ons weerstaan die Gees. Ons wil Hom nie ken nie, wil nie toelaat dat Hy in ons lewe nie. Dis vir jou goed om in Jesus te glo, maar die Heilige Gees weerstaan jy. Ook, Hy moet net nie teveel karring nie.

 

Hoe werk die Heilige Gees? Kom ek vertel vir julle.

 

Wat doen die Heilige Gees met mense? Hy dring deur tot in die diepste dele van die mens, Hy maak die geslote hart oop. In jou wil stort Hy nuwe eienskappe in en maak jou wil, wat dood was, weer lewend, wat sleg was, weer goed, wat onwillig was, gewillig, en wat ongehoorsaam was, gehoorsaam. Hy beweeg en versterk jou wil, sodat jy soos ‘n goeie boom, vrugte van goeie werke kan dra.

 

Maar! Jy kan die Heilige Gees weerstaan. Jy kan jou hart verhard en jouself nie tot sy beskikking stel nie. Jy kan hel toe gaan as jy wil?

 

Maar God wil dit nie he nie. Die Here wil he dat jy die volheidslewe sal smaak. Dat jy nuut sal dink, nuut sal leef, nuut sal wees!

 

Die vraag is duidelik: Jy wat al jare lidmaat is van die gemeente: Het jy al die Heilige Gees ontvang? Het jy Hom al ‘n kans gegee om jou lewe kragdadig te verander en nuut te maak? Het jy? Dit is die vraag!

 

Amen.

 

Ons bid nou die genade van die Here Jesus Christus, die liefde van God ons Vader, en die gemeenskap en krag van die Heilige Gees met julle sal wees en bly.

 

Amen.