hand in hand
stap hulle
welgeluksalig op die skouer van die see
oor haar borste om weer te klim in haar nek
verby ‘n geroeste sinkhuisie
met diagonale kruise voorop vasgespyker
om die blokklippe in plek te hou
teen die fluister van die wind en sy see
hy soek haar om elke draai
sy is altyd daar
gereed om golf na golf oor hom te spoel
met alles wat sy het, soms met meer
in gedagte dwaal sy oe
oor die alles wat sy gee
in die wind wie hy is
en los haar hand
hy hardloop
en gaan op sy kniee
breek die perlemoen oop
en haal dit met ‘n glimlag in sy oog uit
weer gaan hy op sy kniee
in die sout sand sit
sy hand in sy snyersbroeksak
voor haar kaalvoet
ruwwe perlemoen oopgebreek
vol trane van die see
vir haar
‘n perel in sy hand
blinkoog stap sy verder saam
met hom
om
die skouer van die see.
– Francois van Dijk.