‘n Lewe van Geluk teenoor ‘n Lewe van Betekenis?

So, ek lê in my sonkol en lees The Alchemist, en skielik spring my gedagtes na hierdie gedeelte van Heroes waar Nathen en Linderman gesels oor die betekenis van die lewe.

“Nathan is escorted down to the kitchen where he meets Mr. Linderman preparing a pot pie. They make small talk concerning food for a while before Mr. Linderman asks Nathan if he’s happy. Nathan tells him that he’s got a few things bothering him. Mr. Linderman tells him that he believes there comes a time when a man has to pick between a life of happiness and a life of meaning. Nathan tells him he would like both, but Mr. Linderman claims it’s not possible. He claims that to be happy a man needs to live in the present, whereas with a life of meaning a man needs to worry about the past and obsess about the future. Nathan pulls a gun out and Mr. Linderman tells him that now he can’t have any of his pot pie. Mr. Linderman tells him that he won’t hold this against him as many people have tried to kill him in the past. Nathan tells him that he’ll be the last one then. Mr. Linderman tells him that he can pull the trigger and that they can both die, or that he could offer Nathan something. He tells Nathan that there are things he knows about such as Nathan’s ability to fly and Peter’s current problem. He tells Nathan that he’s going to win the election and two years later he will find himself in the White House. Mr. Linderman continues cooking and Nathan lowers his gun.”

[youtube=http://www.youtube.com/watch?v=6LVRbaH3Qo8]

http://heroeswiki.com/Episode:Parasite

The Alchemist bladsy 98.

hoekom hunker almal na betekenis?

So vanoggend het ek half in ‘n dwaal tot ‘n interessante gedagte gekom. Iewers hierdie week het ek gelees van ‘n student wat opgestaan het in die klas en sy dosent aangevat het en God verdedig het teen die dosent wat God heeltemal probeer diskrediteer het. Nou ons almal weet dat hierdie student Albert Einstein was, maar dit is nie die punt van die storie nie. Hierdie storie het in my gedagtes gemaal en toe ek vanoggend my tandeborsel optel toe slaan dit my tussen my oë.

Al die dinge wat sin gee aan die lewe, dit alles, is dinge wat ons nie wetenskaplik kan verduidelik nie. Gedagtes en emosies kan nie wetenskaplik verduidelik word nie. As ons klinies daarna gaan kyk sal ons sien dat dit bloot ‘n klompie elektrone en neutrone is wat tussen jou breinlobbe beweeg en sekere impulse met mekaar kommunikeer, maar hoe en hoekom daardie gekommunikeerde impulse omgeskakel word na emosie en taal is heeltemal onbekend. Hoekom kan die mens nie ook bloot reageer op instink nie?

Die betekenis wat ek en jy vind in die klein dingetjies wat maak dat ons glimlag of diep geraak word deur iemand anders se seer kan nie wetenskaplik verduidelik word nie. Net soos God nie bewys kan word deur die wetenskap nie, so kan ons manier van betekenisvol kommunikeer ook nie vasgestel word nie.

Hoekom moet daar juis betekenis wees in die lewe? Hoekom hunker almal na betekenis, al is dit nie van iets groters as hulself nie, maar selfs net om betekenis in hul eie klein lewens te sien. Hoekom? Hoekom wil ons klein mensies iets beteken? Wat is die waarde daarin/daarvan?

Hoekom kan ons nie bloot dierlik funksioneer en tevrede wees deur net ons basiese behoeftes te bevredig nie?