Eksodus 20:8-17

Ons gaan vandag bietjie gesels oor iets wat aan die uitsterf is… Vandag se onderwerp is iets wat besonderse waarde tot jou lewe kan toevoeg, tog gebruik min mense dit. Kom ons kyk of julle kan raai…

Ek is deurskynend, maar ek kan kleur aan jou lewe gee. Ek kan jou energievlakke verhoog en jou minder laat stres. Ek kan jou laat lag en ook vir jou tyd gee om te huil. Tussen 7 is ek 1. Daar is 52 van ons. Wie is ek? Die Sabbat.

Dit is jammer dat die Sabbat dag iets geraak het wat die lewe beperk, wat die eintlike punt daarvan mis, dat dit moet lewe gee, dat dit moet herstel en genesing bied.

Om die Sabbat te onderhou is om te sê: “Ek is anders”. Om die Sabbat te onderhou is om jou identiteit te verklaar, deur te sê dat jy dinge anders as die normale doen. Die Sabbat is ook nie net iets wat jy sê nie, maar veral iets wat jy doen.

Ons kan nie net praat van die goeie nuus nie, ons moet die goeie lewe leef.

Israel was pas verlos uit die kloue van die Egiptiese Farao en het gesoek na nuwe leiding wat hulle toe vind in Moses. In Eksodus 24:7 verklaar hulle aan Moses: “Ons sal alles doen wat die Here beveel het en daaraan gehoorsaam wees.”

Wanneer ons na leiding soek, is ons bereid om te sê: “Here ons sal alles doen wat U ons beveel en vra, en gehoorsaam aan U wees.”?

Terwyl daar ook ander opdragte van God aan die Israeliete was het die tien gebooie uitgestaan. Die volk het ingestem om God lief te hê en ook hulle naaste.

Die uitdrukking van die tien gebooie deur God aan die Israeliete begin met ‘n verwysing na die Farao en van Egipte. “Ek is die Here jou God wat jou uit Egipte, uit die plek van slawerny bevry het.” – Eksodus 20:2.

Alle partye by die berg, God, Moses, en Israel, kon goed onthou hoe die wêreld van die Farao gelyk het: (Dalk is jou baas soos die Farao? Dalk is jy jou eie baas soos die Farao?)
• Hulle kon onthou dat die Farao van homself as god gedink het, ‘n absolute outoriteit wie nie kon siek word nie, en al wat hy gesoek het was nog.
• Hulle kon onthou dat Egipte se ekonomie soos ‘n piramide gewerk het, die werkers het die rykdom produseer, en alles het na die boonste punt van die piramiede beweeg waar die Farao gesit het.
• Hulle kon die Farao onthou, dat al was hy gesien as almagtig, was hy eindeloos bekommerd en angstig wat almal wat onder hom gewerk het rusteloos en angstig laat voel het.
• Hulle kon die Farao onthou, dat hy die Nyl beheer het, en steeds angstige nagmerries gekry het oor die moontlikheid van droogte en te min kos.
• Hulle kon onthou hoe daardie angstige nagmerries van droogte, gelei het tot wrede beleide wat gemaak het dat die Farao alle geld, beeste, grond en uiteindelik mense gevat het.
• Hulle onthou hoe so ‘n beleid uiteindelik mense tot slawe gemaak het.
• Hulle kon onthou, hoe die Farao se angstige nagmerries gemaak het dat hulle al harder en harder as slawe van ‘n al ryker en ryker Farao moes werk.
• Dit alles het hulle onthou toe God self aankondig dat hy die God is wat hulle uit Egipte bevry het, uit die land van slawerny.

As jy ‘n slaaf is, is jy angstig of jy die kwota bakstene vir die dag gaan maak. As jy die Farao is, is jy angstig of jy die monopolie op die voedselproduksie sal behou.

Hoe besonders is dit nie dat die meeste lugtyd op die berg afgestaan word aan die opdrag van die Sabbat.

Daar was geen Sabbat in Egipte nie, geen werk het gestop nie. Geen werk het gestop vir die Farao wat dag en nag gewerk het om bo op die piramiede te bly nie. Geen werk het vir die slawe gestop nie, hulle moes selfs strooi bymekaarmaak in hulle af tyd. Niemand het in Egipte opgehou met werk nie, maar hulle was almal só produktief.

Deur die Sabbat word die Israeliete uitgenooi na ‘n lewe wat nie gaan oor fanatiese produktiwiteit nie, wat almal anders reduseer tot ‘n bedreiging of kompetisie. Wanneer daar met werk gestop word is daar dadelik ‘n afname in angstigheid, en met ‘n afname in angstigheid is daar weer energie om na die mense om ons te kyk. Die vreemde opdrag van God is om angstige produktiwiteit te los vir toegewyde naaste liefde.

Toegewyde naaste liefde produseer nie baie nie, maar dit skep ‘n omgewing van veiligheid, respek en waardigheid, wat weer menslikheid terug in die lewe sit.

Dalk vra iemand vir ‘n rede hoekom daar met werk gestop moet word, want dit gaan teen die kern beginsels van die ekonomiese rotresies.

Eksodus 20:11 sê: “Die Here het in ses dae die hemel en alles daarin gemaak, die aarde en alles daarop, die see en alles daarin. Op die sewende dag het Hy gerus, en daarom het die Here dit as gereelde rusdag geheilig.”

God het gerus. God het dit geniet om met werk te stop.

Hierdie laat ons terug dink aan die skeppingsorde. Hoe die Here geskep het, alles op sy plek, alles op sy tyd, en ook genoeg tyd vir alles. En dit was goed. Dit is goed dat orde chaos wen. Dit is goed dat die wêreld georden is om vrugbaar te wees. Dit is baie goed dat die skepping die lewe-gewende energie van die Skepper dra. Dit is baie goed.

Psalm 104:27-28 sê: “Hulle is almal van U afhanklik, U gee hulle kos op hulle tyd. U gee, en hulle eet, U maak u hand oop, en hulle kry meer as genoeg.”

Psalm 145:15-16 sê: “Die oë van almal is op U gerig, en U gee hulle kos op hulle tyd. U maak u hand oop en skenk u guns in oorvloed aan al wat leef.”

Ons wêreld kan ‘n plek sonder angs vir die lewe wees omdat die Skepper sonder angs is. God is nie ‘n werkolis nie. God is nie ‘n Farao nie. God hou nie aan om die skedules al stywer aan te draai nie. Die teenoorgestelde gebeur, God rus, selfversekerd, tevrede.

Moses sê vir die Israeliete om te rus soos wat God gerus het. En terwyl julle rus, maak ook seker dat jou naaste rus.

Die wat leef in ‘n sisteem van angstige kompetisie:
• sal nie hul ouers eer nie en ook nie hul onproduktiewe familie nie.
• sal betrokke raak by moordende geweld, want ander is vir hulle ‘n bedreiging.
• sal die seksuele as ‘n kommoditeit sien om te gebruik.
• sal van ander vat as dit iets is wat hulle wil hê.
• sal groot praatjies maak as dit tot hulle voordeel is.
• sal alles doen om meer bymekaar te maak.

Moses het al die gebooie gelees. Julle wat die Sabbat hou het nie nodig om:
• om jou vader en moeder oneer aan te doen nie.
• om dood te maak nie.
• om egbreek te pleeg nie.
• om te steel nie.
• om valse getuies af te lê nie.
• om te begeer nie.

God nooi die by die berg uit na ‘n nuwe lewe van geliefde vryheid waarin die Sabbat die hoeksteen van gelowige vryheid is. So ‘n gebruik om te stop met werk is ‘n handeling van weerstand. Om die Sabbat te onderhou is om weerstand te bied teen die populêre kultuur wat wil kompeteer vir produktiwiteit.

Deur aan die weerstand deel te neem sal ons nie gedefinieer raak deur hoe besig ons is nie, of deur hoe baie ons bymekaarmaak nie, of deur die begeerte na meer nie, in beide ons persoonlike en ekonomiese verhoudings. Want lewe gaan nie oor kommoditeit nie. Lewe gaan nie oor dit wat jy het nie.

Daarom as jy moeg is, naby uitbranding, en oorweeg of jou werk nog die moeite werd is, vra jouself: wanneer laas het ek ‘n hele dag lank nie gewerk nie, wanneer laas het ek ‘n hele dag lank nie na my epos gekyk nie, wanneer laas het ek ‘n hele dag lank met my gesin spandeer, wanneer laas het ek ‘n hele dag lank met God gepraat oor die koers van my lewe.

Matteus 6:25-33

Aan die einde van ses dae het God alles gedoen wat nodig was vir die skepping. Aan die einde van ses dae het jy ook alles gedoen wat nodig was vir jou werk. Dit was goed. Dit was baie goed. Nou, gaan rus…

Eksodus 3: Hier is ek! Stuur my!

Dit is vir my regtig lekker om vanoggend hier te wees. Ons het die mag om die wêreld te verander. Ek sê dit nie om cliché te wees nie, ons het regtig die mag om die wêreld te verander. Diep binne elkeen van ons het ons die kragtigste ding bekend tot die mens. En dit is ‘’n idee. ‘’n Enkele idee vanuit ons gedagtes, kan ‘’n aardbeweging veroorsaak, dit kan ‘’n blits vir ‘’n beweging wees en dit kan inderwaarheid ons toekoms herskryf. Maar ‘’n idee is magteloos as dit binne ons bly.

Baie van ons het oor die naweek gebraai… ‘’n Sosatie, ‘’n tjoppie, dalk ‘’n T-bone… Saam met lekker aartappelslaai. Met ‘’n glas in die hand staar ons na die vlamme, ons kyk hoe die hout brand, hoe dit later kole raak, ons hou ons hande oor die vlamme om te toets of dit die regte temperatuur is sodat daardie uitgesoekte vleisie op die rooster kan val.

Aan wie dink jy as jy na ‘’n vuur staar? Terwyl die vlamme die een na die ander flikker en dans, waaraan dink jy? Sien jy daardie vuur in jou geestesoog? Aan wie dink jy nou?

Deur al die jare het vuur ‘’n sentrale rol gespeel in elke huishouding, van die grotman tot die grootwildjagter. Vuur beteken lewe.

Vuur gee lig,

vuur beskerm,

vuur maak kos gaar,

vuur fassineer elkeen wat daarna staar.

As jy weer vuurmaak wil ek hê jy moet vandag onthou.

Vuur, vlamme en braai,

as jy daaraan dink, dink aan vandag.

 

Kom ons blaai saam na Eksodus 3.

Ons lees van ‘’n gewone mens, ‘’n man, ‘’n skaapwagter, wat letterlik opsoek was na groener weivelde. Moses was ‘’n skaapwagter van sy skoonpa Jetro se skape. In die woestyn is dit droog, daar lewe nie baie nie, as Moses nie die skape gereeld genoeg rondskuif nie, kan die bietjie land wat wel weiding het oorbewei raak en in nuttelose bossies verander. Die gesoute skaapboer wat Moses is, gaan soek hy na groener weivelde…

Is jy dalk vandag op ‘’n punt in jou lewe waar jou lewe oorbewei voel? Waar jy voel jy kan niks meer uit jou huidige omstandighede put nie? Voel jy dalk vasgedruk in ‘’n groot woestyn van stilte?

Moses het gesoek na groener weivelde en terwyl hy daarmee besig was, aan die voet van die berg Horeb het hy ‘’n bossie gesien wat brand. As boer, as jy sien jou weiding brand dan is jou aandag dadelik op die brand gevestig. So was Moses se aandag dadelik op daardie brandende bos gevestig. Hy kyk en hy kyk weer, maar die bos brand nie uit nie, die vuur versprei ook nie. Dit bly op een plek aan die brand.

Hoe attent is jy op jou omgewing? As jy iets anders sien, gaan jy dadelik sonder ondersoek, dit wil blus, of gaan jy versigtig ondersoek instel, want net dalk is dit juis die groener weivelde waarna jy soek?

Vers 3: “En Moses sê vir homself: ‘Ek wil tog ‘’n bietjie nader gaan om hierdie wonderlike verskynsel te bekyk. Waarom brand die doringbos dan nie uit nie?’”

Wat vir Moses begin het as net nog ‘’n normale dag het uitgedraai om ‘’n dag te wees gevul met vol verwondering. Versigtig, het Moses nader aan hierdie brandende doringbos gegaan, totdat Hy ewe skielik ‘’n stem gehoor het. “Moses! Moses!” En hy antwoord: “Hier is ek.”

Die Here het toe vir Moses gesê: “Moenie nog nader kom nie. Trek uit jou skoene, want die plek waarop jy staan, is gewyde grond.” Verder sê die Here: “Ek is die God van jou voorvaders, die God van Abraham, die God van Isak, die God van Jakob.”

Met hierdie woorde kom ‘’n eerste karaktereienskap van die Here na vore: God se Getrouheid. Die God van Eksodus hou Sy beloftes. So word die gebeure in Eksodus gekoppel aan die beloftes wat die Here met die aartsvaders gemaak het.

Die Here het in Genesis 12:1-3 aan Abram gesê: “Trek uit jou landuit, weg van jou mense en jou familie af na die land toe wat Ek vir jou sal aanwys. Ek sal jou ‘’n groot nasie maak, Ek sal jou seën en jou ‘’n man van groot betekenis maak en jy moet tot ‘’n seën wees. Ek sal seën wie jou seën en hom vervloek wat jou vervloek. In jou sal al die volke van die aarde geseën wees.”

Dit is hier in Eksodus 3 al ‘’n hele paar jaar na Genesis 12. Die afstammelinge van Abram het in Egipte baie geraak en gaan nou deur die doen en late van Moses die beloofde land binnegaan. Al het geslagte gekom en gegaan het die Here steeds Sy belofte onthou en sal daarby hou. Hy is geloofwaardig en betroubaar.

Hoe getrou is jy aan die beloftes wat jy aan ander maak? Is jou woord nog jou woord? Kan mense op jou staatmaak as jy gesê het jy gaan ‘’n ding doen?

Al het daar so baie gebeur tussen Genesis 12 en Eksodus 3 het die Here steeds by Sy woord gestaan. Hy het steeds gedoen wat Hy belowe het.

In vers 7 kom ‘’n tweede karaktereienskap van die Here na vore: God se meegevoel. God se openbaring aan Moses wys nie net dat God na die mens gekom het nie, maar dat hy dit in verhouding tot die menslike lyding gedoen het. Die Here se heilige optrede is direk gekoppel aan die mens se noodroep. Die Here het homself aan Moses openbaar omdat Hy na die hulpkreet van Israel geluister het.

Een van die merkwaardigste openbarings van die Here kom voor in die gedeelte “Ek het hulle leiding ter harte geneem.” Die Hebreeuse werkwoord hier (yada ‘om te ken’) wys na iets baie meer as kognitiewe kennis. Dit wys op ‘’n deelname in en ervaring van dit wat geken word. God openbaar ‘’n heilige keuse van Sy kant af om in die ervaring van die Israeliete in te gaan, God kies om saam met die Israeliete hulle leiding ervaar.

Het jy al ooit daaraan gedink? Dat wanneer jy in verhouding met die Here staan en jy leiding ervaar dat die Here intieme kennis van jou leiding het. Wat jy voel, voel die Here! Wat jy voel terwyl jy verslae na jou vuur staan en kyk, die Here voel dit ook.

Dit sê iets van God wat bereid is om saam met Sy volk deur ‘’n moeilike tyd te gaan. Dit is die begin van die Bybelse getuienis van leiding vir Christene. ‘’n Getuienis wat uiteindelik gestalte vind in Jesus Christus wat saam met die mense gely het. Jesus wat aan die kruis, ten volle mens, elke bietjie emosionele en fisiese pyn beleef het. Verlate en vol gate gesteek, daar het Jesus gehang vir ons seer.

Wanneer mense naby aan jou seer het, of deur ‘’n moeilike tyd gaan, waar is jy? Dra jy saam met hulle die seer, dra jy saam met hulle die pyn, of is jy eenkant? Help ons mekaar deur moeilike tye of staan ons op ‘’n afstand en kyk hoe die een na die ander onder gaan?

Die Here het opgetree in solidariteit met die wat swaarkry om ‘’n nuwe toekoms te skep.

‘’n Derde karaktereienskap van die Here kom na vore in vers 13 wanneer Moses vir die Here vra: “Sê nou maar ek kom by die Israeliete en ek sê vir hulle: ‘Die God van julle voorvaders het my na julle toe gestuur.’ en hulle vra vir my: ‘Wat is sy Naam?’ wat moet ek dan vir hulle sê?”

In die antieke wêreld, was om iemand ‘’n naam te gee ‘’n daad van intimiteit wat ‘’n verhouding bevestig het. Om iemand se naam te ken beteken dat jy toegang tot daardie persoon het, julle kan kommunikeer en met mekaar in verhouding staan.

Die Here openbaar hier die diepste van Homself aan Moses wanneer Hy sê: “Ek is wat Ek is.” Om die Naam van die Here te ken maak dit vir iemand moontlik om God te eer en in ‘’n dieper verhouding tot Hom te staan. God openbaar hier Sy heiligheid.

So leer ken ons drie eienskappe van God terwyl Moses, en ons, na die vuur staar. God is Getrou, Hy voel saam met ons, en Hy is heilig.

Daarom, gaan, sonder om bekommerd te wees oor jou vermoëns, want God is met jou. Soos Hy met Abraham, Isak, Jakob en Moses was, so is Hy vandag ook met jou, met ons. Hy is ons God en ons is Sy kinders. Hy voel saam met ons waardeur ons gaan. Terwyl jy na die vuur staar ken Hy jou diepste gedagtes en gevoelens. Hy is Heilig en sy lig sal nooit ophou brand nie.

Met die uitstorting van die Heilige Gees was daar vlammetjies op al die mense se koppe, daardie vlammetjies het in hul harte inbeweeg en brand vandag steeds voort in ons harte. Die God van Abraham, Isak, Jakob en Moses is by ons. Hy voel saam met ons. Hy is soos ‘’n vlam warm in ons harte.

As Hy na ons roep… Gaan ons, soos Moses, antwoord: “Hier is ons!”?

 

As jy weer na jou braaivleisvuur staar, terwyl jy dink, “Waarheen tog nou Here?”

Gaan jy antwoord, “Hier is ek, Here, gebruik my.”?

Gaan jy antwoord, “Hier is ek, Here, gebruik wie ek is en wat ek het.”?

Gaan jy antwoord, “Hier is ek, Here, stuur my.”?

Gaan ons antwoord, “Hier is ons, Here, gebruik ons.”?

Amen.

Eksodus 20: Ek is die Here jou God wat jou bevry!

Die wet wat ons sopas gelees het, het Moses bo op die Sinai berg direk van die Here af gekry en vir die Israeliete onder aan die voet van die berg gaan vertel. Die Israeliete het onder by die voet van die berg gesit omdat hulle voortvlugtinge was. Hulle het pas uit Egipte ontsnap.

Nou wat is hierdie wet wat hulle ontvang en hoekom ontvang hulle wette? En hoekom het ons dit steeds vandag?

Die wet wat hulle ontvang is verdeel in twee gedeeltes; die eerste gedeelte fokus op God en die tweede gedeelte op wie ons behoort te wees in verhouding met God.

So ons hoor hier dat die wet die verhouding tussen God en mens versterk. Wat meer is, as ons mooi na die konteks van die wet gaan kyk hier in Eksodus 20 sal ons sien dat die tien gebooie ontstaan binne die groter verhaal van verlossing en bevryding, waar die volk swaar gebuk gegaan het onder die slawerny van Egipte.

Eksodus 20 kom na vore uit noodkrete van ‘n volk wat uit onderdrukking bevry is. Nou ons is lief daarvoor om te se ons is vry om te doen wat ons wil, maar is ons regtig so vry? Wanneer laas het jy jou vryheid gaan meet aan die vryheid wat God ons belowe?

Hoe vry is jy regtig om jou geloof uit te leef? Is jy op skool? Jammer jy moet alle of geen godsdienste akkommoddeer. Werk jy? Jammer dit is onproffesioneel om oor godsdiens in die werksplek te gesels. Braai jy ‘n vleisie? Jammer die een onderwerp wat veral vermy moet word is godsdiens.

Hoe vry is jy regtig om te rus? Op skool reeds word die druk gelaai tot op die maksimum en daar is min kinders wat nie ‘n vol week het wat oorloop van huiswerk nie. By die werk neem daardie druk net verder toe, en as jy dit waag om verlof te neem gluur jou kollegas jou aan asof verlof ‘n die verkeerdste ding is.

Hoe vry is jy om die gesag wat jy het te gebruik om ander te onderrig? Mense toon nie meer respek vir die geslagte wat voor hulle gegaan het nie, nee, hoe ouer jy is hoe meer irrelevant is jy.

Hoe vry is jy om te leef sonder om oor jou skouer te kyk? Daar is eenvoudig nie meer respek vir lewe nie, en as jy ‘n selfoon in jou sak het en jy stap alleen op straat is jy potensiaal deel van die moord statistiek van Suid-Afrika.

Kom ons kyk sommer na gister se koerant…

Die verhaal waarin Eksodus 20 afspeel, is die verhaal van God wat die noodkrete van die volk hoor en hulle van onderdrukking bevry. Hierin is dit belangrik om reg na die tien gebooie te kyk. Die tien gebooie is fundamenteel tot ‘n lewe in gemeenskap met mekaar, die tien gebooie moet nie gesien word as wette vanuit ‘n juridiese oogpunt nie, maar as reels wat die samelewing wil beskerm. Die tien gebooie le die basis vir lewe in gemeenskap met mekaar. Soos wat jou ma jou geleer het om nie jou hand op ‘n warm plaat te sit nie, om jou veilig te hou, so leer die gebooie ons wat om nie te doen nie, om ons in gemeenskap met mekaar veilig te hou.

Hierdie fokus op verhoudings dien as ‘n basiese beginsel vir die interpretasie van die tien gebooie en die toepassing daarvan in die geloofsgemeenskap.

Die tien gebooie word algemeen verdeel in twee dele. Die eerste deel bestaan uit die inleiding en opdragte wat verband hou met ons verhouding met God. Die tweede gedeelte hou verband met ons verhouding tot ons naaste. Die twee dele is onlosmaaklik met mekaar verbind en is baie belangrik vir ‘n lewe in geloof.

Hoewel die tweede gedeelte gerig is op die verhoudings tussen mense, is die oorsprong van hierdie wyses van leef gelee in die karakter van God; God wat red, bevry, en die lewe voorop stel.

As ons mooi na vers 2 kyk “Ek is die Here jou God, wat jou uit Egipte, die plek van slawerny, bevry het.” kan ons noem dat vers 2 eintlik voor elke gebod gelees kan word. Hierdie bevryding van God is ook nie net ‘n historiese daad wat duisende jaar gelede afgehandel is nie, dit vertoon die karakter van God, God is steeds besig om te bevry.

Daarom kan ons met vrymoedigheid bely dat ons glo dat God Homself geopenbaar het as die Een wat geregtigheid en ware vrede onder mense wil bring: dat Hy in ‘n wereld vol onreg en vyandskap op ‘n besondere wyse die God van die noodlydende, en die verontregte is en dat Hy sy kerk roep om Hom hierin na te volg; dat Hy aan verdruktes reg laat geskied en brood aan die hongeriges gee; dat Hy geestelike gevangenis bevry en blindes laat sien; dat Hy die wat bedruk is, ondersteun, die vreemdeling beskerm en die pad vir die goddelose versper; dat Hy, ons, sy volk, wil leer om goed te doen en reg te soek; dat, ons, as geloofsgemeenskap, daarom mense in enige vorm van lyding en nood moet bystaan.

Die tien gebooie word verstaan vanuit hierdie beginsel uitsprake oor bevryding, wat lewe in gemeenskap moontlik maak. Die doel van die tien gebooie is dus nie om te bind of te straf nie, maar om ruimte te skep en die gemeenskap uit te daag tot die vorming van konstruktiewe verhoudings wat die lewe in vryheid moontlik maak.

Vanuit die bogenoemde is dit sinvol om na elke gebod te kyk vanuit die vryheidsperspektief. Ek is die Here jou God wat jou bevry…

1.) Geen ander gode nie: Die bevrydende moment in hierdie gebod is die eenvoudige enkelvoudigheid daarvan. Ons hoef nie ons lojaliteite te verdeel deur na ons verlossing op ander plekke te soek nie. Ons kan rus vind in die Een God wat die lewe vir ons wil.

2.) Geen beelde of afbeeldings wat gedien of vereer word nie. Hierdie gebod daag ons vandag uit om ook bevry te raak van die beperkende beelde en idees wat ons oor God koester. Ons denke oor God is dikwels die afbeeldings wat ‘n ware verhouding met God verhinder.

3.) Sy naam nie sal misbruik nie. Deur God se naam te gebruik maak ons aanspraak op Sy teenwoordigheid. As ons dus taal gebruik oor God om mense te beperk, mmis ons God se bevrydende karakter.

4.) Hou die Sabbat heilig. Op die dag word ons as gelowiges genooi om in die wete van God se bevrydende handeling te rus en nie normaal, soos elke dag, voort te gaan nie. Hierdie gebod bevry ons verder van die idee da tons volkome verantwoordelik is vir ons redding deur harde werk. God nooi ons elkeen om in Sy bevrydende karakter te rus.

5.) Eer jou vader en jou moeder. Ons word opgeroep om te onthou waar ons vandaan kom, dat ons die volk van God is. Ons kinders moet mekaar hieraan herinner.

6.) Jy sal nie moord pleeg nie. Die lewe van elke mens is kosbaar en heilig. God tree in die geskiedenis in om die lewe moontlik te maak. Nou word ons opgeroep om daardie selfde lewe te beskerm en te bewaar. Hierdie sesde gebod roe pons op om die lewe te bewaar, te beskerm en te streef na die bevestiging van menswaardigheid vir almal.

7.) Jy sal nie owerspel pleeg nie. Die gebod roep gelowiges om mekaar te bevry deur in verhoudinge te leef waar ontsag vir mekaar bestaan.

8.) Moenie steel nie. Die gebod roep gelowiges op om respek te he vir mekaar se eiendom en besittings.

9.) Moenie jok nie. Die gebod bevestig die feit dat die waarheid sal vry maak. Gelowiges word opgeroep om na die waarheid te soek wat vry maak en wat die lewe moontlik maak.

10.) Moenie begeer nie. As ons begeer verloor ons fokus op al die wonders waarmee God ons seen. Hierdie laaste gebod bring ons weer terug by die genadige en bevrydende God wat ons seen met die wonder van genoeg: die fees van genoeg.

As deel van hierdie bevrydende waarheid in die tien gebooie moet onthou word dat;

1.) Die gebooie deur God gegee word ‘n uitdrukking van sy wil vir die mens, en hoe ons as mens behoort te leef.
2.) Die primere fokus van die gebooie is om die lewe van die gemeenskap van gelowiges te vorm.
3.1) Die gebooie is ‘n geskenk aan die gemeente wat die weg en die vreugde van die lewe uitwys.
3.2) Die gebooie is ook ‘n waarskuwing aan die gemeente teen die sonde wat na die dood lei.
4.) Die intensie van die gebooie is om liefde vir God en liefde vir ons naaste te kweek. Hierdie twee kante kan nie afsonderlik beleef word nie.

Daarom mag ons in hierdie Lydenstyd besef dat soos Christus vir ons gely om ons van ons sonde te bevry so ook is die gebooie daar as riglyn oor hoe God wil he ons moet leef om ‘n ware vrye lewe saam en naby aan Hom te geniet.

So as God vir ons elkeen vanoggend kom se: “Ek is die Here jou God wat jou bevry…” Mag ons daardie woorde glo en daardie woorde leef deur die tien gebooie te leef, deur die Goddelike vryheidsmanifes te leef!

Amen.